‘Mensen zijn niet bang om reclame voor zichzelf te maken’
Bio: Chantal Groothengel is freelance journalist in Los Angeles. Ze schrijft onder andere voor Het Parool, Emerce en de Nieuwe Revu en blogt op Hollywood Drama over het leven van de sterren en de niet-sterren in Hollywood. Op Twitter: @ChantalGH
Waarom koos je voor een correspondentschap in de VS?
Het land fascineert mij vanwege de enorme invloed die het heeft, zowel politiek als cultureel. De meeste Nederlandse correspondenten bevinden zich in New York of Washington. Los Angeles trok mij vanwege de kenmerkende Hollywood-cultuur. Ik was benieuwd of de mensen hier inderdaad zo oppervlakkig zijn en daarnaast naar de sterke ondernemerskwaliteiten waar de inwoners om bekend staan.
Wanneer ging je naar de VS en hoe lang ga je blijven denk je?
Ik woon hier sinds maart 2011. Hoe lang ik blijf hangt een beetje af van hoe mijn werk de komende tijd gaat lopen: ik kan rondkomen maar zou graag meer willen doen.
Waar moest je het meest aan wennen toen je in Los Angeles ging wonen?
Eigenlijk kwam het wennen pas veel later. Ik kende hier niemand, en in het begin was het daarom wel lastig. Ik kwam er na een paar weken achter dat een leven zonder auto eigenlijk onmogelijk is en moest dus zonder enkel verstand van auto’s op zoek. Het duurde denk ik een maand of zes voordat ik echt een sociaal leven had opgebouwd. Inmiddels heb ik meer dan genoeg te doen, maar toch merk ik nog steeds dat er een gigantisch cultuurverschil is. Volgens veel van mijn vrienden is dat typisch LA en niet typisch Amerikaans. Ik merk dat mijn vriendschappen over het algemeen vrij oppervlakkig zijn. Veel van mijn vrienden komen ook uit andere landen zoals Australië, Zwitserland, Engeland, Japan en Venezuela en ik hoor van hen dezelfde ‘klachten’. Het is een stad van gelukzoekers, en veel mensen zijn daarom vooral op zichzelf gericht.
Wat is het moeilijkste aan werken in en vanuit de VS?
Het is hier negen uur vroeger, en de overlap met de Nederlandse kantooruren is daardoor erg klein. Ik merk dat mensen in Nederland daarbuiten toch minder bereikbaar zijn dan hier in de VS. Verschil met Nederland is dat het hier veel lastiger is om mensen op te sporen. De bevolking is vele malen groter en veel mensen hebben dezelfde naam: probeer dan maar eens iemands contactgegevens te vinden. Best lastig als journalist. Aan de andere kant zijn mensen hier veel opener en als je ze eenmaal te pakken hebt, praten ze graag. There’s no such thing as bad publicity. Vanwege het taalverschil kan dit natuurlijk sowieso niet, maar niemand zal je hier vragen of ze een stuk nog even mogen nalezen. Daar heb ik in Nederland flink wat discussies over gehad.
Op welke productie ben je tot nu toe het trotst?
Ik ben erg content met mijn verhaal over Breaking Bad voor de Nieuwe Revu. De interviews met hoofdrolspelers Bryan Cranston en Aaron Paul zijn uiteindelijk grotendeels gesneuveld, maar daardoor is het juist een interessant verhaal geworden met veel achtergrondinformatie over hoe de serie tot stand is gekomen en het netwerk. Helemaal niet wat ik in eerste instantie had verwacht, maar wel ontzettend leuk om aan te werken.
Voor wie werk je allemaal? Doe je er ook niet-journalistiek werk naast en wat?
Ik werk voor twee financiële nieuwsdiensten; in Nederland en in het VK. Daarnaast schrijf ik af en toe voor Het Parool of voor een tijdschrift. Een half jaar geleden heb ik veel werk gedaan voor Starlounge, het was een behoorlijke tegenvaller toen het bedrijf failliet ging. Ik doe af en toe een commerciële opdracht. Pasgeleden ben ik een eigen blog (Hollywood Drama) gestart om over mijn ervaringen in LA te vertellen. Ik beschrijf daar dingen die ik niet zo snel in een nieuwsartikel kwijt kan, maar die wel veel zeggen over de cultuur hier.
Welk verhaal wil je vertellen tijdens je tijd in de VS?
Het interessante aan LA is dat het een smeltkroes is van vele culturen. Meer dan de helft van de bevolking is latino, en daarnaast zijn er verschillende andere grote immigrantengroepen. Ik ben zelf opgegroeid in Twente, tussen een grotendeels autochtone bevolking, terwijl kinderen hier opgroeien tussen allerlei verschillende talen en gebruiken. Dat lijkt me zo interessant en leerzaam. Enerzijds is nog steeds veel segregatie, anderzijds leven deze mensen wel allemaal naast elkaar en biedt de stad hen ook echt de ruimte om hun eigen cultuur te behouden. Niemand wordt gedwongen om Engels te spreken, zolang je jezelf maar onderhoudt. Mensen houden enerzijds vast aan hun eigen cultuur, maar zijn anderzijds toch heel Amerikaans. Dat vind ik heel bijzonder om te zien.
Wat mij fascineert is de cultuur in de stad. Jonge kinderen bezitten al een zelfverzekerdheid die je bij Nederlanders niet veel ziet. Maar als je mensen beter leert kennen, blijkt dat vaak alleen aan de oppervlakte te zitten. Op de achtergrond speelt toch een knagende onzekerheid. Mensen zijn altijd op zoek naar meer en vooral naar zichzelf. Op veel scholen spelen drugsproblemen, juist in de rijkere delen van de stad. Het is een prachtige plek die alles biedt wat je maar kunt wensen, maar niemand lijkt daar echt van te genieten.
Verder lijkt het wel alsof iedereen hier een eigen bedrijf heeft. De ondernemersspirit is gigantisch. Mensen zijn niet bang om reclame voor zichzelf te maken. Ik denk dat wij daar als Nederlanders heel wat van kunnen leren. “Fake it ’til you make it,” zei ooit iemand tegen me. Expertise bewijs je niet met je diploma’s, maar met de boodschap die je uitdraagt. Angelenos weten hoe ze zich moeten presenteren, en dat geldt voor de sollicitant, de ondernemer en de acteur.
Hoeveel uur besteed je per dag aan je journalistieke werkzaamheden?
Ik besteed ongeveer vijf uur per dag aan mijn werk. Het meeste daarvan is bureauwerk; het veldwerk is meer sporadisch. Soms ben ik ineens drie dagen achter elkaar van huis. Ik probeer veel bijeenkomsten te bezoeken om te netwerken en ideeën op te doen.
Op welke manier gebruik jij social media en waarom?
Ik gebruik Twitter tot op zekere hoogte om contacten te leggen, hoewel een mailtje vaak effectiever is. Mijn eigen nieuws deel ik af en toe via Twitter of Facebook, verder plaats ik regelmatig een update over waar ik mee bezig ben of wat er in de stad gebeurt. Twitter is daarnaast een handige manier om snel op de hoogte te zijn van nieuws. Af en toen kom ik bizar nieuws tegen, dat voorzie ik dan graag van mijn eigen commentaar.
Wat is jouw gouden tip voor journalisten die correspondent willen worden?
Leg van tevoren in Nederland de contacten. Vanuit het buitenland is dat een stuk lastiger; het is toch prettig en nuttig om iemand in het echt te hebben ontmoet.
Lees ook in de serie De (jonge) correspondent:
Aflevering 1: Fleur de Weerd in de Oekraïne
Aflevering 2: Wies Ubags in Colombia
Aflevering 3: Leonie van Nierop in Israël en de Palestijnse gebieden
Aflevering 4: Alex Hijmans in Brazilië
Aflevering 5: Pieter Van Maele in Suriname
Aflevering 6: Niels Kraaier in Australië
Aflevering 7: Harald Doornbos in het Midden-Oosten
Aflevering 8: Guus Valk in Washington
Aflevering 9: Geert Jan Hahn in Kiev
Aflevering 10: Stéphane Alonso in Warschau
Aflevering 11: Mark Schenkel in Oeganda
Aflevering 12: Olivier van Beemen in Parijs
Aflevering 13: Peter Scheffer in Buenos Aires
Aflevering 14: Dirk Wanrooij in Cairo
Aflevering 15: Titia Ketelaar in Londen
Aflevering 16: Eduard Padberg in Cairo
Aflevering 17: Fernande van Tets in Beiroet
Aflevering 18: Arne Doornebal in Oeganda
Aflevering 19: Henk Hirs in Boedapest
Aflevering 20: Jan Franke in Tel Aviv
