‘Quit your job, buy a ticket, get a tan, fall in love and never return’

Bio: Peter Scheffer (1980) is een Hagenees, of beter gezegd Schollekop, want hij is geboren en opgegroeid in Scheveningen. Hij liet zijn geliefde kustplaats achter zich om correspondent te worden. Zijn standplaats is Buenos Aires, Argentinië. Op Twitter: @peter_scheffer.

Waarom heb je gekozen voor correspondentschap in Argentinië?

“Op 4 oktober 2011 vertrok ik, voor de derde keer in mijn leven, naar Argentinië. Dit keer om in de (her)verkiezingscampagne van president Cristina Fernández de Kirchner mee te werken. Een onvergetelijke ervaring, indrukwekkend en leerzaam.”

“Gedurende de campagne van CFK ben ik verliefd geworden en na een kort verblijf in Nederland besloot ik terug te keren naar Buenos Aires. Op 30 december 2011 arriveerde ik op de luchthaven van Ezeiza met een uitpuilende backpack, een volgepropte reiskoffer en 700 dollar. Ik besloot te doen wat vele immigranten in de vorige eeuw voor mij deden: een sprong in het diepe te nemen. In Scheveningen -in Nederland- was ik uitgezwommen.”

Hoe lang zit je er al en wanneer loopt het af?

“Vanaf 4 oktober vorig jaar en ik heb, gezien de liefde, geen einddatum maar ik weet zeker dat ik nog wel ergens anders een klein tijdje verslag wil doen. Afrika lijkt me geweldig!”

Welk verhaal wil je tijdens je correspondentschap vertellen?

“Wat me het meest fascineert is de veerkracht en levenslust van latino’s. Onbegrenst optimisme. In Europa, in Nederland, zijn we toch een stuk kouder. Ik wil graag de warmte en de levensvreugde uit Zuid-Amerika bij mensen thuis brengen.”

Wat is de grootste verandering met je leven hiervoor? Moest je erg wennen?

“Ik was twee maal eerder in Argentinie geweest dus het was niet allemaal nieuw voor me. Maar zoals iedereen begrijpt is het reizen door een land heel anders dan er wonen. Bijvoorbeeld wachten in de rij: is hier een dagelijkse bezigheid. Overal. Langer dan een kwartier. Daar ga je aan wennen, je gaat gewoon andere dingen doen.”

Voor wie werk je allemaal? Moet je daarnaast ook ander, non-journalistiek, werk doen?

“Ik werk voor dagblad Trouw en tot hun overlijden voor dagblad De Pers. Maar er zijn zoveel verhalen te vertellen uit dit continent dat ik me van harte aanbevolen houdt.”

“Eerlijk: ja ik geef 10 uur per week Engelse taallessen bij multinationals. Ik ben een groentje en ik moet me vaak nog bewijzen eer een Nederlands medium wil afnemen. Logisch. Een ander nadeel is dat je ver weg zit van redacties dus je kan niet even koffie gaan drinken om jezelf voor te stellen. Je moet het echt hebben van een goede pitch en een netwerk!”

Op welk verhaal ben je het trotst?

“Een verhaal dat ik vreselijk graag wilde schrijven was over het groeiend aantal Spanjaarden, Italianen en Portugezen die als ‘economische vluchtelingen’ naar Zuid-Amerika komen. Het was voor mij de wereld op z’n kop zoals ik die kende. Een paar jaar geleden stonden latino’s in de rij voor een Spaans visum om in de bouw te gaan werken en harde euro’s te verdienen. Die zijn inmiddels in grote getalen aan het terugkeren en ze nemen veel Zuid-Europeanen mee in hun slipstream. Fascinerend!”

Wat is jouw gouden tip voor journalisten die correspondent willen worden?

“‘Quit your job, buy a ticket, get a tan, fall in love and never return’ las ik pas op het blog van een Amerikaan. Ik dacht: been there, done that. Haha. Maar serieus: als je de taal spreekt en enig idee hebt welk verhaal je wilt vertellen dan moet je het gewoon doen en gaan met die banaan. Je leeft maar een keer, echt!”