|

‘Je leert hier vanzelf hosselen’

Bio: Eduard Padberg (33) woont in Caïro en is correspondent voor Trouw. Daarvoor werkte hij onder andere voor de NOS en de Volkskrant. Na zijn studie rechten deed Padberg de Postacademische Dagblad Opleiding Journalistiek in Rotterdam. Op Twitter is hij: @EduardPadberg

Waarom koos je voor het correspondentschap en waarom in Egypte?

“Kort gezegd; het avontuur en de vrijheid, en de intellectuele uitdaging van een andere cultuur (proberen) te doorgronden. Egypte was een samenkomst van factoren. Ik was uit interesse al begonnen met het leren van Arabisch, en van het een kwam het ander. Na een stage voor de NOS in Egypte was ik verknocht aan dit fascinerende land, en besloot terug te keren als de kans zich voor zou doen. Ook is Egypte warm en goedkoop, wat niet onbelangrijk is voor een beginnende correspondent.”

Hoe lang zit je er al?

“Ik zit nu bijna zes jaar in Egypte. Ondanks de realisatie dat je ‘het’ na al die jaren eindelijk pas een beetje begint te begrijpen, was ik van plan ervandoor te gaan, omdat na een paar jaar de rauwe nieuwsgierigheid was verdwenen en de lokale werkmentaliteit je begint op te breken. Maar door de grote gebeurtenissen in Egypte en de regio ben ik gebleven, en is de nieuwsgierigheid terug. Want hier doe je het uiteindelijk voor; het gevoel dat je midden in de geschiedenis staat.”


Welk verhaal wil je tijdens je correspondentschap vertellen?

“Welk verhaal je wilt vertellen verandert mee met je ervaring. Ik wil nu een heel ander verhaal vertellen dan toen ik hier aankwam. Zonder ervaring ben je gedoemd het verhaal te vertellen wat iedereen vertelt, met hooguit een net iets andere insteek.

“Dat zie je, vooral nu de regio ‘hot’ is, en de ingevlogen experts het ene cliché op de andere stapelen en een heel verkeerd beeld geven van de ontwikkelingen. Maar dat kan ook niet anders zonder de taal te spreken of er ooit langer dan een duikvakantie te hebben doorgebracht.

“Na een paar jaar intensieve studie en uiteenlopende ervaringen ontwikkel je ‘metis’, het begrip dat de oude Grieken gebruikten om een diepe gevoelsmatige kennis te omschrijven. Metis is een voorwaarde om over het Midden Oosten, waar emotie en het onderbewuste een veel grotere rol spelen dan in het Westen, te verhalen. Feiten bestaan hier nauwelijks, en daarom is metis onmisbaar om een goed beeld te schetsen.”

Moest je erg wennen in Egypte?

“Ja. Natuurlijk. Al je uitgangspunten die je van huis meekrijgt, en die je ongemerkt voor lief aanneemt, komen op de helling te staan. Je wordt geconfronteerd met een andere manier van denken, een ander mensbeeld, een ander historisch perspectief. Alle uitganspunten zijn anders, dus je moet diep graven om tot een werkelijk begrip te komen, zowel van je eigen cultuur als van een andere cultuur. Sommige dingen gaan lijnrecht in tegen je Westerse wereldbeeld. Maar in andermans huis moet je het spelletje toch zoveel mogelijk meespelen.”

Voor wie werk je allemaal en moet je daarnaast niet-journalistiek werk doen?

“Ik werk al jaren voor Trouw, voor freelancers een hele fijne krant. Daarnaast doe je alles wat langskomt; radio, Belgische kranten en soms TV. De eerste drie jaar heb ik alleen van de journalistiek geleefd, maar op een gegeven moment wil je iets meer, zowel in materialistische zin, als om simpelweg meer te doen te hebben. Ik werd gek van alle loze beloftes en niet nagekomen afspraken. Als je veel lijntjes uitlegt, verander je van bezigheid alwaar je beet hebt. Dat is ook hoe Egyptenaren leven. Je leert hier vanzelf hosselen. Ik ben in 2009 een bedrijfje begonnen, maar die is helaas door de opstand ten onder gegaan.”

Op welk verhaal ben je het trotst?

“Mijn favoriete verhalen zijn de reportages die ik heb gemaakt onder moeilijke omstandigheden, zoals bijvoorbeeld dit jaar in Syrie, of de verhalen uit Noord Sinai. Je toegevoegde waarde als correspondent is om de sfeer van het moment en de emotie weer te geven. Het afgelopen jaar in Egypte was in zoverre ook een uitdaging. Het was een achtbaan van emoties, die constant op en neer ging. Het was mentaal heel zwaar, maar er zijn een paar mooie stukken uit voortgekomen.”

Wat is jouw gouden tip voor journalisten die correspondent willen worden?

“Weet waaraan je begint. Het is een geweldig spannend en enerverend beroep. Maar de markt voor grote verhalen, die elke correspondent het liefst schrijft, wordt steeds kleiner. En daar loop je op een zeker moment tegen aan.”

Vergelijkbare berichten