Het is de typische neiging van media om te willen berichten wat mensen verwachten, stelt Niels Posthumus. Mensen, zeker buiten Zuid-Afrika, veronderstellen, hopen misschien zelfs wel, dat Zuid-Afrikanen momenteel bijna letterlijk zijn verscheurd door verdriet.
Nelson Mandela ligt al twee weken in het ziekenhuis. ‘Dat moet een drukke tijd zijn voor jou als journalist,’ zeiden veel mensen recent tegen correspondent Niels Posthumus. Maar dat valt tegen.
Het is niet altijd even druk – soms zijn er weken waar heel veel gebeurt, en soms is er bijna geen nieuws. Wat doe je dus als correspondent als er niets gebeurd?
Zuid-Afrikanen zijn dol op oneliners. En die kunnen niet clichématig genoeg zijn. Ik heb ondertussen een aardige schare Zuid-Afrikaanse Facebookvrienden verzameld. En dus vliegen de semi-catchy quote’s en Dalai Lama-achtige tegeltjeswijsheden mij dagelijks digitaal om de oren.
Als Nelson Mandela een week of twee geleden was overleden, had hij zich nu al zeker drie keer omgedraaid in zijn graf. Want hij (en zijn familie) is de laatste tijd onderwerp van nogal wat schandalen en ruzies.
‘Lijkt dit op Soweto?’ De Australiër naast mij in het busje wil het tijdens de rit door de townships van Durban bij alles weten. ‘Is dit hetzelfde als in Soweto? Ziet Soweto er ook zo uit? Wat is er anders aan Soweto?’ Soweto, Soweto, Soweto…
Vorige week zaterdag werd de 94-jarige Nelson Mandela opgenomen in het ziekenhuis in Pretoria door een longinfectie. Sindsdien is de naam van de voormalig president van Zuid-Afrika, in de volksmond Madiba genoemd, elke dag wel te lezen in het nieuws. We weten ondertussen dat de “sparkle” uit zijn ogen is verdwenen, maar dat het ook…
