Objectiviteit? Wat is dat?
Na het onvrijwillige vertrek van president Morsi is de propaganda oorlog tegen zijn partij in volle gang gezet, schrijft correspondent Ester Meerman vanuit Caïro.
Na het onvrijwillige vertrek van president Morsi is de propaganda oorlog tegen zijn partij in volle gang gezet, schrijft correspondent Ester Meerman vanuit Caïro.
Het gedwongen aftreden van de Egyptische president Morsi bleek een bizarre avond om verslag van te doen, schrijft correspondent Ester Meerman. Ze vertelt het verhaal van de afgelopen nacht vanuit haar notitieblok.
Ik fiets in Cairo. Iedereen verklaart me voor gek (‘Ben je levensmoe?!’ is een veelgestelde vraag) maar nu er een benzinecrisis gaande is lach ik me rot. Ik hoef in ieder geval niet tien uur (!) in de rij te gaan staan voor 20 liter (het maximum dat je nu kunt krijgen) benzine. En dan is tien uur nog kort.
Egypte is weer aan het aftellen. Dit keer naar 30 juni. Op die dag is het een jaar geleden dat Mohammed Morsi werd ingezworen als eerste democratisch verkozen president van Egypte.
Klassenverschillen in Egypte zijn groot en de kans dat je ooit uit de klasse waarin je geboren bent komt, is klein. Hoger op de sociale ladder kom je in ieder geval niet.
Morgen is het drie jaar geleden dat de Egyptenaar Khaled Said door twee politieagenten op straat werd doodgeslagen. Zijn dood wordt vaak gezien als laatste zetje voor de massale protesten van het Egyptische volk tegen het bewind van Mubarak in januari 2011.
Seksuele intimidatie is een ‘hot’ item in Egypte. Ik schreef al eerder over de problemen met seksueel geweld: ik sprak met een slachtoffer van een massaverkrachting op Tahrir en beschreef hoe Egyptische vrouwen over het algemeen hun mannetje staan tegenover degenen die hen lastig vallen.
Ik vermoed dat ik in de afgelopen twee jaar in Caïro meer mensen heb leren kennen dan in de rest van mijn leven bij elkaar. Het is niet alleen een komen en gaan van buitenlanders, ook in mijn Egyptische vriendenkring is het verloop door (tijdelijk) vertrek naar het buitenland hoog.
Kopten in Egypte vieren niet alleen Kerst op een andere datum, ook Pasen valt later in het jaar dan in het Westen. Het feest levert een paar vrije dagen op, dus heel Cairo gaat er massaal een lang weekend tussenuit.
Als je op vakantie gaat in Egypte, is de kans vrij groot dat je dat je door een willekeurig persoon die je nog maar vijf minuten kent wordt uitgenodigd op een bruiloft. Bruiloften zijn hier grote feesten, waar het motto ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’ geldt. Gastvrijheid ten top. Ik ben een keer op een…