|

Trap er niet in, want Trump maakt media Great Again

DoorHans Klis

Ik volg Donald Trump al sinds 20 november niet meer op Twitter. Het was de dag dat de net verkozen president van de Verenigde Staten zich druk maakte over Hamilton. De cast zou zijn vicepresident Mike Pence hebben ‘belaagd’ tijdens zijn bezoek aan de musical. Mijn ontvolgactie kwam maanden te laat. Net als andere journalisten was ik met open ogen ingetuind in de briljante mediastrategie van Trump.

Ondanks dat ik verre van de enige – en al helemaal niet de eerste – ben die doorheeft hoe Trump en zijn administratie de media voor hun karretje spannen, blijft het moeilijk om te berichten over de nieuwe Amerikaanse politiek. Niet alleen omdat de stroom aan nieuwswaardige ontwikkelingen momenteel zo groot is dat je het bijna niet kunt bijhouden. Elke tweet van Trump is een (potentiele) weerspiegeling van zijn beleid: wat betekent het dat de president de ‘Feds’ wil afsturen op Chicago vanwege het geweld in de stad? Wat betekent het dat hij deze uitspraak doet na het zien van een aflevering van actualiteitenprogramma The O’Reilly Factor? Gaat Fox News leidend worden in het adviseren van de president? Of betekent het helemaal niets van een man die zijn Twitter-account gebruikt als een stream of consciousness?


De mediastrategie van Trump en zijn team is bijna onveranderd gebleven sinds hun aantreden in het Witte Huis: ophef genereren om alle belangrijke geluiden (echt nieuws) te maskeren in een oorverdovende ruis. Dat kan door creatief om te gaan met feiten of door vechtpartijen met de media aan te gaan. Adviseur Steve Bannon had het tegenover The New York Times over een “oorlog met de pers” die hij de “oppositiepartij” noemt. Hij had de krant zelf opgezocht voor dit interview overigens. Het is zeker een andere tijd in Amerika dan acht jaar geleden, maar president Obama beschouwde Fox News in 2009 ook als onderdeel van de oppositiepartij. Zijn woordvoerder:

“What I think is fair to say about Fox — and certainly it’s the way we view it — is that it really is more a wing of the Republican Party. They take their talking points, put them on the air; take their opposition research, put them on the air. And that’s fine. But let’s not pretend they’re a news network the way CNN is.”

Wij als journalisten moeten niet meer trappen in deze vallen. Hoe moeilijk dat ook is. Want tijd is schaars, zeker in deze snel bewegende wereld. Bespaar kostbare minuten tikken door het niet te hebben over het feit dat de woordvoerder van het Witte Huis valt over het woord ‘demonstranten’ in onderstaande tweet. (Het is vrijdagmiddag, dus ik heb wat minuten over.) Besteed je uren aan de zaken die belangrijker zijn dan een tweet, namelijk daadwerkelijk beleid en consequenties. Want met elk bericht over een onrust zaaiende tweet of uitspraak op een persconferentie gijzelen we tien vingers die beter gebruikt kunnen worden.

Dit is geen klaagzang. Want de Amerikaanse politieke spelers dwingen nu om journalisten, binnen- en buitenlandse, om nieuwe manieren van werken te ontwikkelen. Dat is uitdagend.

Niet langer aan het infuus van woordvoerders, kunnen journalisten in Amerika beter en onafhankelijker verslag doen. Volgens hoogleraar Jay Rosen kunnen media nu eindelijk hun beste politieke journalisten inzetten waar het echt gebeurt: de commissies, de vergaderingen en in het land. De stagiairs mogen naar de persbriefing van het Witte Huis, waar toch gelogen kan worden. Daarnaast kunnen journalisten door de rancune die Trump opwekt bij beroepspolitici en ambtenaren de komende vier jaar rekenen op losse tongen die maar al te graag lekken. Trump maakt journalisten Great Again, in de woorden van Politico’s Jack Schafer.

Media worstelen al jaren om in het internettijdperk mee te komen. Als we leren hoe we effectief kunnen berichten over het allereerste Twitter-presidentschap dan vinden we misschien ook de wapens om onze journalistieke instituten te innoveren. Misschien is Trump wel het beste dat de journalistiek in lange jaren is overkomen.

Vergelijkbare berichten

Cliché
|

Cliché

DoorSaskia Houttuin

We eten gegrilde kip met gebakken banaan in een klein bedompt eetcafé langs Avenue Président Mobutu. De bediening oogt nerveus. “Er komen hier niet vaak toeristen”, verklaart Ernest, die om wakker te blijven al aan zijn derde blikje Red Bull zit. Zijn werkdag begon die ochtend al om vier uur. Ruim anderhalf jaar werkt hij als verslaggever bij Radio Maendeleo, een van de weinige radiostations die het – mede dankzij ontwikkelingsgelden – buitengewoon goed doet.

|

Mannen de metro uit schoppen

DoorEster Meerman

In Caïro heb je metrowagons die specifiek alleen voor vrouwen zijn. In het midden van iedere metro bevinden zich de twee metrostellen waar enkel vrouwen in mogen. Eén wagon is tot negen uur ‘s avonds verboden voor mannen, de andere altijd. De betreffende coupes zijn duidelijk herkenbaar door bordjes boven het perron en grote stickers op de wagons zelf. Een groene voor die tot negen uur en een rode voor die waar mannen nooit in mogen.

|

‘s Werelds grootste hangplek

DoorEster Meerman

Cairo is het summum van een 24-uurs economie. De meeste grote supermarkten zijn altijd open, restaurants sluiten pas diep in de nacht en om half zes ‘s ochtends een biertje halen bij de lokale slijter is geen probleem. Vorige week werd ik om vier uur ‘s nachts wakker met enorme honger, en een telefoontje en een half uur later stond er een bak stomende Indiase curry voor mijn neus. Sushi, Chinees of Italiaans was ook een optie geweest.

Klokkenluider Snowden wacht warm welkom in Ecuador
|

Klokkenluider Snowden wacht warm welkom in Ecuador

DoorArjan Meesterburrie

“Voor de verandering hebben we eens een gecompliceerde week voor de boeg”, tweette president Correa van Ecuador maandag gekscherend over de asielaanvraag van de Amerikaanse klokkenluider Edward Snowden. Nu is elke week gecompliceerd in dit ingewikkelde land, maar het besluit om de VS tegen zich in het harnas te jagen zal Correa toch echt wel wat meer hoofdpijn bezorgen dan normaal.