Edwin Winkels: El holandés die half Spaans werd

Media die een correspondent in Barcelona of andere delen van Spanje nodig hebben, weten Edwin Winkels al meer dan 25 jaar te vinden. Hij is dé kenner van voetbalclub FC Barcelona, maar schrijft net zo goed over wielrennen, maakt reisverhalen of gaat achter het nieuws aan voor reportages. Overigens wordt Winkels niet alleen door Nederlandse redacties ingezet, ook in het land zelf kennen ze El holandés inmiddels goed.

“Ik ben eigenlijk nooit echt een typische correspondent geweest”, mailt Winkels terug als De Buitenlandredactie hem vraagt of hij zich wil laten interviewen. Waar veel correspondenten na een paar jaar van standplaats wisselen, iets anders gaan doen of teruggaan naar Nederland, is Winkels al jaren thuis in Sitges, zijn woonplaats op bijna 50 kilometer van Barcelona, waar we elkaar ontmoeten. Hij trouwde een Spaanse vrouw, spreekt én schrijft net zo makkelijk Spaans en Catalaans als Nederlands, was tussen 1991 en 2012 in vaste dienst bij de regionale krant El Periódico en schreef de laatste jaren drie romans, waarvan de tweede in januari in het Spaans uitkomt – door hem zelf vertaald.

[pullquote align=”right”]”Ik was 26 en had aanbiedingen van NRC en de Volkskrant om daar in dienst te komen, maar wist ook dat dit het moment was om naar Spanje te gaan.”[/pullquote]
Johan Cruijff
“Ik kwam hier in 1988 samen met mijn vrouw naartoe. Zij woonde een tijd in Nederland, maar had de wens om terug te gaan. Tijdens mijn studie, de School voor Journalistiek in Utrecht, kreeg ik een baan bij Het Vrije Volk, waar ik vier jaar werkte. Ik was 26 en had aanbiedingen van NRC en de Volkskrant om daar in dienst te komen, maar wist ook dat dit het moment was om naar Spanje te gaan.”
En dat bleek inderdaad een goede timing. Want net als Winkels, kwam ook Johan Cruijff in dat jaar naar Barcelona. De beginnende correspondent nam contact op met El Periódico om een artikel te schrijven over de ‘De Verlosser’, bleef daarna in contact met de redactie en kwam hier drie jaar later in vaste dienst.

“Natuurlijk maakte ik in het begin wel fouten met de taal. Zo maakte ik eens een verhaal over vandalisme. Een supporter is in het Spaans een hincha, maar ik dacht dat de mannelijke vorm hincho moest zijn. Mensen op de redactie lachten zich rot en één oud-collega noemt me nog altijd hincho in plaats van Edwin.
Maar ze zagen wel dat ik talent voor schrijven had. Ik kreeg mijn teksten gecorrigeerd terug en zag zo precies wat ik niet goed deed, daar leerde ik heel veel van.” Spaanse les heeft hij nooit hoeven volgen: “Ik leerde de taal grotendeels van mijn vrouw en uit het boekje Hoe & Wat Spaans, dat ik bij mijn afscheid in Nederland van mijn chef cadeau kreeg”.

[pullquote align=”right”]“Ik wilde er altijd op uit, verhalen maken, nieuwe dingen ontdekken. Van bomaanslagen tot grote feesten, ik wilde alles doen.”[/pullquote]
Olympische Spelen en de Tour de France
Eerst deed Winkels sportverslaggeving – onder meer de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona en de Tour de France – later werd hij voor algemene reportages op pad gestuurd. “Ik wilde er altijd op uit, verhalen maken, nieuwe dingen ontdekken. Van bomaanslagen tot grote feesten, ik wilde alles doen.” Naast zijn vaste dienst bij El Periódico werkte Edwin ook nog als correspondent voor Nederlandse media. Eerst voor de Volkskrant, later het AD, en verder voor de sportredactie van de NOS. “Dat moest altijd in mijn vrije tijd. Als collega’s gingen lunchen of vrij waren, ging ik vaak aan het werk voor Nederland.”

Die drive om te jagen is de laatste jaren wel wat minder geworden, merkt hij. In 2012 stopte hij bij de Catalaanse krant. Spanje zat middenin de crisis, overal vielen ontslagen. Bij de eerste ontslagronde van El Periódico waren er al 40 van de 250 banen verdwenen. Winkels mocht blijven, maar toen er opnieuw koppen moesten rollen, meldde hij zich vrijwillig. Dat wilde de hoofdredacteur toen niet hebben, maar een paar jaar later kon het wel.

[pullquote align=”right”]”Nadat het artikel was verschenen werd ik gebeld door de Guardia Civil [de Spaanse politie, red.].”[/pullquote]
Aanslagen in New York
Een verhaal waar hij met trots op terugkijkt maakte hij een halfjaar voor de aanslagen in New York van 2001. “Het viel me op dat de controle op het vliegveld van Barcelona helemaal niet streng was. Samen met een fotograaf ben ik gaan kijken hoe ver we zouden komen zonder boardingpass. Tot in het vliegtuig naar Lissabon, zo bleek…”
Zijn scoop was voorpaginanieuws en zorgde ervoor dat de controle diezelfde dag nog flink werd aangescherpt. “Nadat het artikel was verschenen werd ik gebeld door de Guardia Civil [de Spaanse politie, red.]. Ze hadden te weinig mankracht voor de controles, maar hadden daar niets over naar buiten mogen brengen. Ze waren me dus dankbaar dat ik dat voor ze had gedaan”.

Sinds zijn vertrek bij de Catalaanse krant is hij wel blijven werken voor het AD en de sportredactie van de NOS. Ook wordt hij regelmatig door Nederlandse en Spaanse media gevraagd om ergens aan te schuiven. Gemiddeld één keer per maand vliegt hij voor werk naar Holanda, waar hij meestal zijn vrienden en familie in Utrecht opzoekt. Even terug naar zijn stadsie en dan gauw weer terug, want Winkels’ thuis ligt al meer dan de helft van zijn leven onder de (meestal warme) Spaanse zon.

Vergelijkbare berichten