|

Met westerse ogen kijken naar het oosten

Regelmatig krijg ik van vrienden en kennissen in Praag de vraag: “wat voor artikel schrijf je nu?” Of: “wat is het laatste stukje dat je hebt geschreven?” Natuurlijk geef ik daar normaal gesproken graag antwoord op, maar de laatste weken merk ik dat het tot meer en vooral heftigere reacties leidt dan ik gewend ben.

Irrationele angst
De situatie rondom vluchtelingen in Europa is ook in landen als Tsjechië en Slowakije een erg actueel onderwerp. Voor media in Nederland schreef ik over het standpunt van de politiek in deze twee landen en over het sentiment dat onder de bevolking leeft. En dat laatste is over het algemeen het beste te omschrijven als irrationele angst gebaseerd op onwetenheid. Het roept veel emoties op en mensen voelen zich dan ook geroepen om, als zij daar de gelegenheid toe krijgen, uit te leggen waarom zij tegen de komst van vluchtelingen naar hun land zijn. Want ik heb hier nog bijna niemand horen zeggen dat vluchtelingen welkom zijn. Mijn antwoord op de vraag waar ik nu zoal over schrijf creëert op dit moment de perfecte mogelijkheid om de discussie open te gooien.

[pullquote align=”right”]Dat ik zelf half Slowaaks ben, dat telt niet. Ik ben tenslotte in Nederland geboren en opgegroeid[/pullquote]Nu vind ik het niet erg om welke discussie dan ook aan te gaan. Vaak vind ik het juist prettig, en naast het feit dat ik mijn mening over zaken kan geven, krijg ik ook een beter inzicht in hoe mijn omgeving hier in Praag over bepaalde zaken denkt. Maar de laatste tijd heb ik paar keer midden in de discussie het argument gekregen dat ik uit Nederland, of ‘het westen’ kom, en dus niet begrijp waarom mijn Slowaakse of Tsjechische kennissen anders denken. Dat ik zelf half Slowaaks ben, dat telt niet. In ben tenslotte in Nederland geboren en opgegroeid.

In Nederland geboren en opgegroeid [pullquote align=”right”]Het klopt dat ik sommige dingen als vanzelfsprekend beschouw[/pullquote]
Ik heb lang nagedacht over dit gegeven. Het klopt dat ik sommige dingen als vanzelfsprekend beschouw. Een humane en respectvolle omgang met vluchtelingen is er daar één van. Maar denk ik zo omdat ik in Nederland ben geboren en in een multiculturele samenleving ben opgegroeid? Misschien. Misschien deels. Mijn moeder zei ooit eens dat ze zich vaak verbaast over de intoleratie van vele Slowaken, ook in haar eigen directe omgeving. Ze woont al meer dan dertig jaar in Nederland. Heeft dat er mee te maken? Als ze in Slowakije was gebleven, had ze dan anders over dingen gedacht? Zou zij dan nu ook tegen de komst van vluchtelingen geweest zijn?

Hoe dan ook, als de conclusie van zo’n discussie is dat ik met westerse ogen naar het oosten kijk, dan kan dat misschien wel waar zijn, maar dan helpt het de discussie niet echt vooruit. Ik heb maar besloten om mijn ‘westere ogen’ te accepteren en zo open mogelijk naar de argumenten van mijn Tsjechische en Slowaakse kennissen te luisteren. Het is wel duidelijk dat we het nooit eens zullen worden.

Vergelijkbare berichten