Crowdspondent: het publiek als opdrachtgever

“Deine persönlichen Reporter”. Zo noemen de jonge, Duitse buitenlandjournalisten Steffi Fetz en Lisa Altmeier zich sinds 2013. Ze reizen elk jaar af naar een ander land en vragen het publiek waar ze aandacht aan moeten besteden. Het levert verhalen op waar de kijkers op zitten te wachten én die andere media links laten liggen. Nu reizen ze met hun project ‘Crowdspondent’ door Japan.

Nieuwe vorm van buitenlandjournalistiek
De eerste reis van Steffi en Lisa (allebei 27) ging naar Brazilië, voor het WK voetbal, in 2013. De beurs om de reis te financieren hadden ze al op zak, net als wat eerste ideeën. Ze wilden vooral focussen op verhalen die je normaal niet in de krant of op televisie ziet. ’s Avonds bij een fles wijn kwam het idee: wat nou als we het publiek laten bepalen waar we over schrijven?

Het project kreeg de naam Crowdspondent. Via hun eigen website maar ook via Facebook en Twitter vroegen ze om ideeën, tips en vragen. En die kwamen er. “Het werkte veel beter dan we hadden verwacht”, vertellen de twee. “We hadden van tevoren geen idee of iemand zou reageren.” Maar het idee sloeg aan en ze gingen in Brazilië aan de slag met de tips van het publiek. Zo ontstond er bijvoorbeeld een korte documentaire over inwoners van een favela die moesten wijken voor nieuwbouwprojecten.
[pullquote align=”right”]”Crowdspondent werkte veel beter dan we hadden verwacht.”[/pullquote]

Netwerk
Uit wie de crowd precies bestaat, verschilt. “Iedereen kan ideeën aandragen, maar we zien dat de meesten mensen onder de dertig zijn”, legt Steffi uit. “We leggen contact via sociale media, maar we spreken ook mensen op straat aan”. De relatie met de crowd werkt twee kanten op, hebben ze gemerkt. Niet alleen levert het ideeën op, je kan ook het netwerk van de crowd inzetten wanneer dat nodig is. Locaties of sprekers die eerst onbereikbaar lijken, blijken via je publiek zo gevonden te zijn.

Financiering
In 2014 stond een reis door Duitsland op het programma. Met één groot verschil: geen journalistieke beurs om op terug te vallen. De twee begonnen daarom een crowdfunding campagne en hadden binnen vier weken meer dan 5000 euro bij elkaar. “Deze keer was onze aanpak ook een stuk gestructureerder”, vertellen Steffi en Lisa. “Het project werd bekender en we bleven dichter bij huis. Twee redenen waarom we veel meer ideeën kregen toegestuurd”.

Ook was er nu meer belangstelling voor hun werk vanuit de traditionele media. Die stonden tijdens de Braziliëreis nog sceptisch tegenover het project. De Crowdspondenten verkochten toen wel een aantal verhalen aan Duitse media, maar ze kregen ook te horen dat hun nieuwe manier van storytelling geen kans van slagen zou hebben.
[pullquote align=”right”]”Traditionele media gaven ons project in 2013 geen kans van slagen.”[/pullquote]

Persoonlijke verslaggevers
“Media zagen vorig jaar dat onze aanpak wél werkt. We kregen zelfs een eigen rubriek in het programma ‘Einsplus’ van de ARD en een online column op een jongerensite van de Süddeutsche Zeitung”. De persoonlijke aanpak en het directe contact met het publiek zien ze inmiddels bij veel andere media terug. “Het is een trend om je als journalist veel meer in dienst van het publiek op te stellen.”

Japan
Steffi en Lisa reizen op dit moment door Japan. Opnieuw met behoorlijk wat ideeën van kijkers en lezers. Zo zoeken ze uit hoe het zit met Fukushima, studentenprotesten maar ook over profielfoto’s op Tinder en het Japanse schoolsysteem. Hun reis is hier online te volgen.

Vergelijkbare berichten