Mijn week met Vladimir
“Veel geluk met het krijgen van een reactie van de Russen”, lachte een diplomaat me bemoedigend toe. Voor nrc.nl wilde ik onderzoeken hoe het meest recente seizoen van House of Cards ontvangen was bij de Verenigde Naties. De organisatie speelt een grote rol in de Netflix-serie en vorig jaar was er ook een klein relletje over in New York: Rusland blokkeerde toen de opnames van House of Cards in de Veiligheidsraad.
Interessant en leuk dus om even na te gaan bij Rusland, hun collega’s van de Veiligheidsraad en andere VN-leden wat zij vonden van de weerspiegeling van de VN en internationale diplomatie in het Machiavelliaanse House of Cards. Veel diplomaten lieten weten grote fan te zijn, maar wilden on the record maar weinig loslaten over de beslissing van Rusland.
Ook de Russische missie in New York bleef stil. Qua perswoordvoering blijken die nogal een on-communicatieve reputatie te hebben. Die bleek gerechtvaardigd in dit geval. De politieke afdeling bleef een week lang elke reactie afhouden. Maar door dagelijks te bellen en te mailen kreeg ik wel een prettige verstandhouding met de dienstdoende receptionist, laten we hem Vladimir noemen.
Na zeven dagen elke dag meerdere malen gebeld en gemaild te hebben, begon zelfs Vladimir zich af te vragen wat ze aan het doen waren op zijn missie. Het was ook grappig te merken dat de stugge receptionist met de dag vriendelijker werd. Onze telefoongesprekken vulden zich met koetjes en kalfjes. Het lijkt dus waar te zijn wat correspondenten in Rusland zeggen, de mensen uit dat koude land hebben even de tijd nodig om op te warmen voor vreemden.
Hoe fijn het contact met Vladimir ook was, natuurlijk kwam ik op deze manier geen steek verder met mijn verhaal. Maar de Russische VN-missie was in ieder geval een stuk communicatiever dan die van de Amerikanen. Die stopten gewoon met het opnemen van mijn telefoontjes en het beantwoorden van mijn mailtjes.
