Het bouwen van een netwerk in Marokko

Als je als journalist bij een nieuwsorganisatie in Nederland werkt, doe je dat ingebed in een omgeving. Je hebt een redactie met computers en snel internet. Je hebt een eigen netwerk, en een netwerk van collega’s die ook weer een eigen netwerk hebben. Elk 06-nummer dat je wilt, heb je in een handomdraai gevonden. Als je een boodschap achterlaat, word je teruggebeld. Er is een mailbox die volloopt met nieuws en tips. Op straat kom je bekenden tegen die je nieuws vertellen.

Spring naar: Rabat, Marokko. Waar ik nog bijna niemand ken. Nauwelijks telefoonnummers heb, behalve (inmiddels) van een paar Franse collega’s en niet-gouvernementele organisaties. De start van een nieuw netwerk. Waar begin je dat, vanaf nul?

Alles tussendoor regelen
Het vergt discipline; langzaam begint zich een ritme af te tekenen. Elke ochtend voor 9 uur klap ik in een koffiebarretje in het centrum van Rabat – waar ze snel internet hebben – mijn laptop open. Om te mailen, onderwerpen te zoeken, de krant te lezen (in het Frans, dus duurt nog wat langer dan normaal bij mij) en proberen contacten te leggen.

De ochtenden begin ik onder controle te krijgen. De middagen blijven nog wat rommelig. Af en moet ik naar het ministerie van Communicatie om paperassen af te leveren om uiteindelijk een perspas te kunnen krijgen. De eerste twee weken heb ik zeker tien appartementen bekeken. Ik zocht een Franse docente (die heb ik, inmiddels). Allemaal tussendoor.

Hoezo journalist independent?
Daarnaast maak ik afspraken voor interviews en voor achtergrondgesprekken om het land zo snel mogelijk te doorgronden. Na zo’n gesprek werk ik de tekst uit en bedenk: misschien is dit wel aardig voor die krant, of dat blad. Mailen. Geen of laat antwoord krijgen.

Dat maken van afspraken valt overigens niet altijd mee; de Nederlandse zakelijkheid van ‘snel reageren’ geldt hier niet zo. En wie is die naar Franse woorden zoekende journalist uit Nederland nou helemaal? Waarom zouden ze me iets vertellen? Hoezo ‘freelancer’, hoezo ‘journalist independent’?

Het lukt, dat wel. Maar het blijft de grootste uitdaging de komende tijd: vanuit het niets een netwerk opbouwen waar soms nieuws en achtergronden uitkomt. Maar vooralsnog veel belangrijker: goede contacten, met mensen die me wat kunnen uitleggen, vertellen en duiden. Tot ik zelf genoeg weet van het land.

Dit artikel verscheen eerder op de site van Rik Goverde onder de titel Het bouwen van een netwerk.

Rik Goverde werkte twaalf jaar voor het Brabants Dagblad, en probeert sinds 10 oktober een bestaan op te bouwen als freelancer in Marokko. Hij gaat er samenwerken met Sjoukje Rietbroek, die zich er vanaf november vestigt.

Volg het duo op Twitter: @RikGoverde en @Sjoukje1981