‘Rokjesdag’ in Johannesburg
Ik was slechts twee weken op vakantie, maar toen ik na die korte periode terugkwam in Zuid-Afrika was het land volledig veranderd. Het was opeens zomer. Ik ging weg in een tijd dat ik (zeker ’s avonds) nog een winterjas aantrok en een sjaal omdeed, nu ben ik terug in weer dat zich plots prima leent voor een T-shirt en een korte broek.
Zuid-Afrika kent slechts twee seizoen: zomer en winter. De overgang tussen die twee is abrupt. Rond half mei start plotseling de winter, wordt het opeens snel koud. Eind augustus lijkt de zon er op een goede dag zomaar een schepje bovenop te doen en zoek je haast ongemerkt de schaduw op.
De seizoenen zijn in Zuid-Afrika uiteraard omgekeerd, omdat het land op het zuidelijk halfrond ligt. Ga dus vooral met Kerst op vakantie naar Zuid-Afrika. Want het land is leuker in de zomer. Net zoals Amsterdam op een zonnige dag veel meer bruist en vrolijker maakt dan op een miezerige herfstdag.
Zuidelijk Afrika kent koude winters
Een even hardnekkig als foute veronderstelling is dat het in ‘Afrika’ altijd zomer is. Niets is minder waar, in Zuid-Afrika zeker. De winters in Kaapstad zijn druilerig en kil, een beetje zoals oktober in Nederland. En Johannesburg ligt op 1.700 meter hoogte, daar vriest het in juni, juli en augustus ’s nachts regelmatig, een vervelende kou in combinatie met de gortdroge lucht. Een bijtende kou.
En ook in Zimbabwe zat ik vorige maand ’s avonds vaak rillend buiten te roken. Ik had alleen een zomerjas bij me – niet handig. Ik had beter moeten weten. Pas richting de evenaar is het in Afrika echt bijna altijd warm.
Dus voelt de komst van de zomer in Zuid-Afrika niet eens zo gek veel anders dan in Nederland. De winter in Johannesburg is zonnig, dat is het probleem niet, maar ook in een (zwak) zonnetje blijft kou gewoon koud.
In de wijk waar ik woon bleven de terrasjes de afgelopen maanden daarom leeg. Mensen sloten zich op in hun appartementen, ik mijzelf vooral in de donkere kroeg om de hoek.
Zelden heb ik mij zo thuis gevoeld
Maar nu ik zondag terugkwam van vakantie, was het in mijn straat dus opeens weer een drukte van belang. Overal zaten groepjes mensen met flessen Zuid-Afrikaanse rosé en witte wijn aan tafeltjes en op de stoep. Iedereen leek vrolijk. De stad was weer tot leven gekomen. De sfeer één en al optimisme.
Zuid-Afrikaanse rokjesdag, zou ik bijna zeggen. Al is dat wellicht net iets overdreven in een land waar vrouwen überhaupt veel minder vaak broeken dragen dan in Nederland.
Toch denk ik niet dat ik mij ooit zo thuis heb gevoeld in Johannesburg als afgelopen zondag. Het was een sfeer die ik als geen ander kende uit Amsterdam, de sfeer van begin mei, van vrolijke verwachtingen, van de wetenschap dat het leven de komende tijd prettiger wordt.
Alleen dan nog wat uitbundiger. Want in Johannesburg ben je er – in tegenstelling tot Nederland – van verzekerd dat als de zomer eenmaal begint, hij ook echt acht maanden praktisch onafgebroken bij je blijft.
