Pay no attention to the man behind the curtain

Als je naar de landelijke Amerikaanse politiek kijkt is het makkelijk je te vergissen en te denken dat de Republikeinse partij op haar retour is. Ondanks een recessie wonnen de Democraten vorig jaar de presidentsverkiezingen. Het homohuwelijk wint aan populariteit. Maar dat is het beeld op landelijk niveau.

Als je gaat kijken naar de individuele staten komt een heel ander beeld naar voren. In veel staten zijn de afgelopen jaren wetten aangenomen die vooral ten goede komen aan de allerrijksten en aan grote bedrijven, partijen wier belangen het vurigst worden behartigd door de Republikeinse partij. In Wisconsin is onder het leiderschap van gouverneur Scott Walker de macht van vakbonden fors ingeperkt. In Louisiana heeft gouverneur Bobby Jindal geprobeerd de inkomstenbelasting af te schaffen en deze te vervangen met een hogere BTW, een zeer regressief belastingvoorstel dat de armste mensen het hardst zou treffen. En dit zijn slechts twee voorbeelden uit een lange lijst.

Een groep die schuil gaat achter veel van deze voorstellen is de American Legislative Exchange Council (ALEC). Een onschuldig klinkende naam voor een groep wiens leden voor een groot deel geheim zijn. Wat wel bekend is, is dat ALEC vooral grote multinationals vertegenwoordigt, zoals Exxon Mobil en Chevron, die met behulp van grote smakken geld wetgeving er doorheen drukken op staatsniveau. Wetten om de eerder genoemde macht van vakbonden te breken, of de aansprakelijkheid van bedrijven te limiteren, of de private (for profit) gevangenisindustrie verder te laten groeien.

Een van de journalistieke organisaties die veel aandacht besteed aan de invloed van ALEC is PBS, en dan vooral Bill Moyers en de zijnen. Op de website van Moyers staat deze week een mooi overzicht van waar ALEC momenteel mee bezig is. Van het verzet tegen schone energiebronnen, tot het privatiseren van onderwijs en het beleggen van conferenties waar politici uit verschillende staten achter gesloten deuren met mensen van ALEC praten over wetgeving die ALEC graag ingevoerd wil zien. Oh, en de belastingbetaler betaalt de kosten die de politici maken om deel te nemen aan deze conferenties.

Als je de ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek echt wilt volgen, en ook begrijpen, is alleen het nationale schouwspel volgen niet genoeg. Het is juist op staatsniveau waar veel verregaande beslissingen worden genomen, die lang niet altijd (of beter gezegd, vaak niet) in het publiek belang zijn.

Tot slot nog een uitzending van bijna een uur van Moyers en co van vorig jaar, waarin haarfijn wordt uitgelegd hoe ver de invloed van ALEC rijkt.