Parada do Orgulho Gay
De regen komt met bakken uit de lucht. Gelukkig had ik voor vertrek ‘s ochtends vroeg nog een ‘capa de chuva’ in mijn tas gepropt. Een goedkope plastic regencape die op straat wordt verkocht en die ik nog van Carnaval had liggen. Ik twijfel, zal ik toch naar de persconferentie gaan waar het in ieder geval droog is?
Ik ben bij de officiële opening van de 17e Gay Pride van São Paulo, de grootste homoparade ter wereld. Bobo’s, pers en politici komen hier laten zien hoe goed ze het voor hebben met de LGTB-gemeenschap. Voor mij is dat niet interessant, geluid uit zo’n saaie persconferentie, ik heb de organisator zaterdag al geïnterviewd en ik heb nu sfeergeluid nodig van de straat voor mijn reportage die maandagochtend bij de VRT wordt uitgezonden. Ik moest alleen even mijn persaccreditatie ophalen en die hangt al om mijn nek.
Burgemeester Haddad die bij binnenkomst een kopje koffie haalt, zorgt voor een verstopte cafetaria vol persfotografen en cameramensen. Gouverneur Geraldo Alckmin van de staat São Paulo herken ik niet meteen, maar ik krijg wel net als alle andere persdames die bij de ingang staan een zoen op mijn wang. De meute dribbelt achter de politici aan, ik besluit toch weer terug richting Avenida Paulista te lopen, waar ‘het’ allemaal moet gaan gebeuren. Capa de chuva aan, en lopen maar. Brrrrr….een zonnetje was prettiger geweest.
En dat dachten meer mensen. De Avenida is nog zo goed als leeg. Ik ontmoet mijn twee huisgenoten Flavio en Sanderson, die staan te schuilen onder een afdakje. Ik voeg me bij hen. Na een uur stilstaan begin ik moe te worden. Ik heb sinds gisteren al een keelontsteking (luchtvervuiling), mijn radiostem is dus niet alles en mijn apparatuur gaat stuk als het zo hard blijft doorregenen. En waar is die menigte eigenlijk van deze grootste Gay Pride ter wereld?
Dan ineens wordt het langzaamaan droog en begint de Avenida vol te stromen. Met mensen dus. Niet zo druk als andere jaren, als ik mijn vrienden moet geloven, maar toch een indrukwekkende menigte. Ik neem leuke quotes en goed geluid op van de Parade.
Om 14.30u heb ik voldoende om te kunnen gaan monteren. Maar ik begin het net leuk te vinden….dansend beweeg ik me richting een metrostation. Hup, hup, we zijn hier om te werken!
Dit artikel verscheen gisteren op het blog van Brazilië-correspondent Katy Sherriff.
