In de rij voor benzine

Ik fiets in Cairo. Iedereen verklaart me voor gek (‘Ben je levensmoe?!’ is een veelgestelde vraag) maar nu er een benzinecrisis gaande is lach ik me rot. Ik hoef in ieder geval niet tien uur (!) in de rij te gaan staan voor 20 liter (het maximum dat je nu kunt krijgen) benzine. En dan is tien uur nog kort. Een vriend die ik gistermiddag sprak stond om 11 uur vanochtend nog te wachten op zijn diesel. De rijen zijn ronduit bizar.

De enorme files voor de benzinestations blokkeren de rest van de wegen, wat de hele stad dicht doet slibben. Een autoritje dat normaal gesproken 10 minuten duurt kan nu makkelijk 4 uur in beslag nemen. De hele stad ruikt naar uitlaatgassen omdat iedereen urenlang stationair staat te draaien in de file.

De normaalste zaak van de wereld
En het verkeer in Egypte was al berucht om zijn lange files en de roekeloze rijstijl van Egyptenaren. Een echte snelheidslimiet is er niet, rechts inhalen is doodnormaal, aan de verkeerde kant van de snelweg rijden kijkt niemand van op en dubbel parkeren is een nationale sport. Ik heb hier een keer auto gereden en toen ik de verkeerde afslag nam (aan bewegwijzering ontbreekt het ook nogal eens) stelde mijn bijrijder voor dat ik achteruit op de afslag terug reed. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

‘Voor Egyptenaren zijn auto-ongelukken een soort hobby’, grapt een vriend. Ik ken geloof ik geen Egyptenaar die niet ooit een auto-ongeluk heeft gehad. En dan bedoel ik niet per ongeluk je buitenspiegel eraf rijden, maar je Nissan in een palmboom parkeren, een paar koprollen maken op de brug in je Toyota omdat je achter het stuur in slaap bent gevallen of een spookrijdende motor in tweeën rijden omdat je die simpelweg niet aan had zien komen.

Geen werk door benzinetekort
Auto-ongelukken zijn de belangrijkste doodsoorzaak voor Egyptaren in de leeftijdscategorie 20 tot 30. Mede daarom is het voor mensen van die leeftijd bijna onmogelijk om een zorg- of levensverzekering af te sluiten. De kans dat je sterft is te groot. Autoverzekeringen voor iemand tussen de 20 en 30 zijn schreeuwend duur, omdat de kans dat je er aanspraak op maakt zo enorm is.

Veel mensen komen door het benzinetekort in de problemen: een vriendin die priveles geeft aan huis kan nergens meer komen door de files. Mijn eigen student heeft voor de komende paar dagen afgezegd omdat hij geen benzine heeft om naar de lessen de komen. Een vriend met een klein transportbedrijfje moet al zijn klussen afzeggen omdat al zijn tanks zo goed als leeg zijn.

‘Geen tekort maar technische problemen’
Mensen kunnen niet meer naar hun werk, goederen kunnen niet worden afgeleverd, afspraken worden gemist. Ondertussen houdt de minister van petroleum vol dat er geen tekort is, maar dat er slechts ‘technische problemen‘ zijn met het transport naar de benzinestations.

Gas- en benzinetekorten zijn de laatste jaren een terugkerend probleem in Egypte. Iedere zoveel weken is het weer raak. Veel mensen denken dat de huidige crisis (die een stuk nijpender is dan voorgaande) een vooropgezet plan van de moslimbroederschap is om de geplande massale protesten op 30 juni te ontregelen. Mocht dat zo zijn, dat lijkt het me waarschijnlijker dat ze hiermee alleen maar meer mensen tegen zich in het harnas jagen. Een uitgelezen voorbeeld dat Morsi en Co. er niet in slagen het land fatsoenlijk te runnen.

Zorgen om 30 juni
Ik maakte me tot voorkort geen zorgen om 30 juni. Tot ik vandaag deze foto op Twitter voorbij zag komen. Dit is om de hoek van Tahrir, een paar straten bij mij vandaan. Een batterij legertanks en trossen soldaten. Het Egyptische leger heeft gezegd bij eventueel geweld tussen oppositie en sympathisanten van het regime in te grijpen en zo te zien zijn ze zich daar grondig op aan het voorbereiden.

Behalve bij Tahrir is het leger ook bij het presidentieel paleis, de belangrijke ministeries en andere strategische plekken uitgerukt. Vier dagen te vroeg. Hoe on-Egyptisch. Het lijkt verdacht veel op 28 januari, toen het leger ’s avonds massaal uitrukte om de vrede te bewaren. Hopelijk wordt het niet opnieuw zo’n zooitje.