De naïeve journalist die objectief dacht te kunnen blijven
‘Oh mam, het was fantastisch. Het was afschuwelijk! Het is zó bijzonder.’ Moeders zijn altijd begripvol, ook als ze je niet begrijpen. Ze luisterde hoofdschuddend naar mijn verhaal. ‘Ik was van plan te schrijven over verbeteringen, succesvolle projecten, inspirerende initiatiefnemers. De verhalen over zielige-weeskindjes-met-aids kennen we allemaal al, snap je? Daar zit niemand meer op te wachten.’
De keuze om een reis naar Zuid-Afrika te maken met Lokaalmondiaal was simpel. Ik zou een mooie ervaring rijker zijn: Mijn ervaring. Toevallig was de reis ook goed voor mijn CV. Dat is erg belangrijk in deze moeilijke tijden. Daarnaast vond ik het een uitdaging de wereld te mogen vertellen over zaken die in mijn ogen belangrijk zijn. Journalistje uithangen ligt namelijk wel in mijn straatje. Tot slot had ik mijn imago als reisverslaafde gerechtigheidsstrijder hoog te houden. Kortom: Deze reis was hélemaal mijn ding.
Een web van meningen, belangen en halve waarheden
Kaapstad, Zuid-Afrika. Daar stond ik dan. Klaar om de waarheid aan het licht te brengen. Vol goede moed ging ik wat netwerken, plande ik wat interviews en begon ik me in te lezen. Maar ik hoorde niet wat ik wilde horen. Al snel raakte ik verstrikt in een web vol meningen, belangen en halve waarheden. Elke geïnterviewde beweerde iets anders, en wat me nog het meeste dwarszat: iedereen was even overtuigend. Ik vertikte het mijn eigenwijze zoektocht naar de oplossing op te geven, maar de inspiratie voor mijn artikelen was ver te zoeken. Een vol hoofd, een leeg werkdocument.
‘Alleen maar kleine dingen met grote liefde’
Het kwartje viel pas toen ik weer terug was in mijn veilige leventje. Ik sloeg een boek open en las een quote van Moeder Teresa: ‘Je kunt geen grote dingen doen. Alleen maar kleine dingen met grote liefde.’ Zo’n quote klinkt best saai als je jezelf als doel hebt gesteld de wereld te redden. Toch bracht het me stof om over na te denken.
Een luisterend oor. Een complimentje. Een onverwachts cadeautje. Een glimlach. Het lijkt heel simpel, maar we vergeten het maar al te vaak. Het lijkt niet belangrijk genoeg om te dienen als levensdoel, maar we hebben het allemaal maar al te hard nodig.
Ik ben gestopt met streven naar wereldvrede. En ik wil ook geen deprimerende verhalen meer schrijven over hopeloze situaties. De waarheid is namelijk dat ik veel vrolijker word van geleerde lessen die ik kan delen met mijn circle of influence. Eindigt het verhaal toch nog positief.
Deze productie werd gemaakt in het kader van het journalistieke trainingsprogramma van Beyond Your World.
