De Republikeinen als anti-haviken
Dertien uur was de Republikeinse senator Rand Paul woensdag aan het woord over het gebruik van onbemande vliegtuigen. Paul hield zijn filibuster omdat hij antwoord wilde op de volgende vraag: heeft de Amerikaanse president het recht om een Amerikaanse staatsburger binnen de Verenigde Staten met een droneaanval uitschakelen?
Het was zeldzaam. De filibuster – zo lang mogelijk aan het woord blijven om te voorkomen dat een voorstel in stemming wordt gebracht – gaat namelijk al lang niet meer altijd gepaard met een marathonspeech. De afgelopen jaren was het genoeg om aan te geven dat je van plan was een filibuster te geven. De beroemdste filibuster is waarschijnlijk die van Storm Thurmond, die ruim 24 uur sprak tegen de Civil Rights Act.
Dat minister van justitie Eric Holder Pauls vraag in een brief al had beantwoord mocht de pret niet drukken. Holder zei in zijn brief dat dit een welhaast ondenkbaar scenario is. Hij gaf toe dat er mogelijk uitzonderingen zouden kunnen bestaan voor het gebruik van drones binnen de VS. Hij geeft de aanval op Pearl Harbor en de aanslagen van 11 september 2001 als voorbeelden.
http://youtu.be/2-tuFD2RUPI
Paul schetste een dystopich beeld. Een toekomst waarin een hedendaagse Adolf Hitler democratisch gekozen wordt en vervolgens zijn politieke tegenstanders uitschakelt terwijl ze koffie zitten te drinken bij een lokale Starbucks. Hij kreeg bijval van een aantal Republikeinse senatoren, onder wie hun leider in de Senaat, Mitch McConnell. Partijleider Reince Priebus riep op Twitter andere senatoren op Paul te helpen bij zijn filibuster (tijdens een filibuster mag de spreker de zaal niet verlaten, maar hij mag wel stoppen met praten om iemand anders een ‘vraag’ te laten stellen. Aan deze vraag is geen tijdslimiet verbonden).
Niet alle Republikeinen waren even gecharmeerd van de marathonsessie. John McCain noemde het een politieke stunt, en een anonieme medewerker van hem zei het volgende: “He knows that jumping on the Rand Paul black helicopters crazytrain isn’t good for our Party or our country, no matter what Twitter says.”
De discussie over drones
Wat het doel precies was van de filibuster is enigzins onduidelijk. Het voorstel dat Paul met zijn filibuster blokkeerde, de benoeming van John Brennan als CIA-directeur, is uiteindelijk aangenomen. Wat wel zeker is, is dat het gebruik van drones op zijn minst een discussie waard is. Het hele programma wordt gerund door de CIA, in plaats van het ministerie van defensie. Hierdoor is er bijzonder weinig toezicht. Dit gebrek aan transparantie is zeker iets waar een land zich zorgen om zou moeten maken. Maar het ging niet om hoe de drones nu worden gebruikt. De senatoren gingen niet in op de burgerslachtoffers die vallen in landen als Pakistan en Jemen. Of het feit dat die burgerdoden niet meer als burgers worden aangeduid als het mannen betreft die zich in de nabijheid van een terrorist begeven. Nee, het ging over een rampzalig en (vriendelijk gezegd) bijzonder onwaarschijnlijk toekomstscenario
Wat echter wel opvallend en enigszins geestig is, is het feit dat het de Republikeinen zijn die nu tegen drones ageren. Dit is de partij die de Irak-oorlog nog altijd steunt. De partij die president George W. Bush geen strobreed in de weg legde op het gebied van marteling, mensen vasthouden zonder aanklacht, telefoons aftappen zonder gerechtelijk bevel en een reeks andere juridisch twijfelachtige stappen die indruisten tegen burgerrechten. En nu maken ze zich zorgen over een in dit geval hypothetische uitwas van de ‘war on terror’.
Ze lijken het omgekeerde te denken van wat voormalig Democratisch gouverneur Jennifer Granholm onlangs zei – in een opmerkelijk eerlijk moment – over het gebrek aan tegenstand van de Democraten waar het drones betreft.
“We trust the president. And if this was Bush, I think that we would all be more up in arms because we wouldn’t trust that he would strike in a very targeted way and try to minimize damage rather than contain collateral damage.”
