|

‘Ik mis mijn Sp!ts-column’

Elke week praat debuitenlandredactie.nl met een correspondent over zijn of haar werk. Wat trok hen om buiten de Nederlandse grenzen te gaan werken en welke tips geven ze aan vakgenoten die hetzelfde ambiëren? Deze week Amerika-correspondent Reinout van Wagtendonk.

Bio: Reinout van Wagtendonk (54) is sinds 1980 correspondent in de VS.  Hij zat tien jaar in Manhattan, had vervolgens kantoor in Great Barrington, Massachusetts en woonde in diezelfde streek, de Berkshires. Sinds een tijdje woont en werkt hij vanuit Austin, Texas. Op Twitter: @BNRvs.

Waarom koos je voor het correspondentschap en waarom in Amerika?

“Ik begon direct na de middelbare school als journalist, dat kon toen nog net, in 1978 op de Redactie Binnenland bij De Telegraaf. Van jongs af aan ben ik gefascineerd geweest door Amerika, zowel het zonnige Hollywood beeld van de Brady Bunch op TV als het in die tijd nog heel ruige beeld van het New York van Taxi Driver in de bioscoop. New York was mijn droom. Na bijna twee jaar Telegraaf ben ik met een typemachine en grote schoudertas naar NY vertrokken en dus eigenlijk nooit meer weggegaan uit de VS.”

Welk verhaal wil je tijdens je correspondentschap vertellen?

“Alles wat me interesseert en verbaast, alles waar redacties interesse voor hebben. Ik ben een totale allesvreter. Politiek, BuZa, economie, sport, entertainment, sociale kwesties, Nederlandse emigranten, bedrijven, anything waar ik iets leuks over kan vertellen. Zolang de verwachting maar niet is: Amerikanen zijn dik, Amerikanen zijn oppervlakkig, Amerikanen zijn crazy rechts omdat ze gewetenloos stom zijn.”


Waar moest je het meest aan wennen toen je in Amerika ging wonen?

“In New York aan de geweldige diversiteit en mateloze energie, in de Berkshires aan het tegengestelde, in Texas aan de oprechtheid waarmee welke wildvreemde met wie je ook maar in contact komt binnen de kortste keren zijn of haar liefde voor zijn of haar personal lord and saviour Jesus Christ met je lijkt te willen delen. Om maar wat te noemen.”

Wat is het moeilijkste aan werken vanuit de VS?

“De stereotype ideeën en opvattingen die er in Nederland bestaan over de VS (dik, oppervlakkig, gewetenloos stom) te doorbreken.”

Op welke productie ben je tot nu toe het trotst?

“Ironisch genoeg, misschien, in ’t licht van bovenstaande: m’n jarenlange wekelijkse column in de Sp!ts (en ook als boekje gebundelde) Typisch Amerikaans. ’t Was altijd typisch Amerikaans, maar hopelijk nooit stereotype Amerikaans. Helemaal nu ik een tijdje in Texas zit, wat in zekere zin aanvoelt als een nieuwe buitenlandse post met alle nieuwe verbazing van dien, mis ik die column. Dus als er iemand is die ruimte heeft voor een hervatting ervan…”

Voor wie werk je allemaal? Doe je er ook niet-journalistiek werk naast?

“BNR Nieuwsradio is al jaren mijn belangrijkste outlet. Ik heb voor veel andere Nederlandse media gewerkt, inclusief de zo treurig om zeep geholpen Wereldomroep, Radio 2, regionale omroepen, Veronica’s voormalige nieuwsrubrieken, TrosKompas, Sport International, teveel om allemaal op te noemen. In de VS heb ik o.a. verhalen gehad in Scientific American, de New York Times en de Boston Globe. Ik ben fulltime journalist, en heb dat de laatste jaren uitgebreid met het nodige fotowerk. Ik heb enkele jaren lang veel high school sporten gefotografeerd, zowel in de Berkshires als in Austin (zie www.berkshots.com) en maak de nodige aanvullende beeldreportages bij m’n radio- en schrijvende verslagen.”

Hoeveel uur besteed je per dag aan je journalistieke werkzaamheden?

“Fulltime en vanwege het tijdsverschil betekent dat vaak lange, rare uren.”

Op welke manier gebruik jij social media en waarom?

“In vergelijking met collega’s gebruik ik sociale media maar weinig. Twitter een beetje @BNRvs, maar als er plotseling iets gebeurt, zoals een Noord Koreaanse kernproef, dan is ook Twitter direct een nieuwsbron. Facebook heel weinig, eigenlijk alleen om contact te leggen met mensen die ik zou willen interviewen en niet op andere wijze kan bereiken.”

Wat is jouw gouden tip voor journalisten die correspondent willen worden?

“Een beetje een spaarpot opbouwen en het dan gewoon gaan proberen. Mijn ervaring van 30 jaar geleden op de bonnefooi naar New York trekken en nu nog steeds corresponderen vanuit Amerika is in de nog steeds zo heel snel veranderende en verbrokkelende mediawereld waarschijnlijk totaal niet relevant meer. Maar niet geschoten is altijd mis…”

Lees ook in de serie De (jonge) correspondent:

Aflevering 1: Fleur de Weerd in de Oekraïne
Aflevering 2: Wies Ubags in Colombia
Aflevering 3: Leonie van Nierop in Israël en de Palestijnse gebieden
Aflevering 4: Alex Hijmans in Brazilië
Aflevering 5: Pieter Van Maele in Suriname
Aflevering 6: Niels Kraaier in Australië
Aflevering 7: Harald Doornbos in het Midden-Oosten
Aflevering 8: Guus Valk in Washington
Aflevering 9: Geert Jan Hahn in Kiev
Aflevering 10: Stéphane Alonso in Warschau
Aflevering 11: Mark Schenkel in Oeganda
Aflevering 12: Olivier van Beemen in Parijs
Aflevering 13: Peter Scheffer in Buenos Aires
Aflevering 14: Dirk Wanrooij in Cairo
Aflevering 15: Titia Ketelaar in Londen
Aflevering 16: Eduard Padberg in Cairo
Aflevering 17: Fernande van Tets in Beiroet
Aflevering 18: Arne Doornebal in Oeganda
Aflevering 19: Henk Hirs in Boedapest
Aflevering 20: Jan Franke in Tel Aviv
Aflevering 21: Chantal Groothengel in Los Angeles
Aflevering 22: Michiel Philippart in Londen
Aflevering 23: Olaf Koens in Moskou
Aflevering 24: Thalia Verkade in Moskou
Aflevering 25: Miriam Mannak in Kaapstad
Aflevering 26: Eveline Bijlsma in Parijs
Aflevering 27: Jan Eikelboom
Aflevering 28: Windy Kester in Oslo
Aflevering 29: Dirk Vandenberghe in Parijs
Aflevering 30: Mitra Nazar in Belgrado
Aflevering 31: Arjan Meesterburrie in Cuenca
Aflevering 32: Fréderike Geerdink in Turkije
Aflevering 33: Jan-Albert Hootsen in Mexico
Aflevering 34: Elske Schouten in Indonesië

Vergelijkbare berichten