Wat paus Benedictus XVI werkelijk zei…

Eens in de zoveel tijd steekt, in Italië en daarbuiten, een morele storm op over uitspraken van de paus. De klacht is dat de kerkvader met zijn uitspraken over euthanasie en abortus weinig oog lijkt te hebben voor de dagelijkse realiteit.

Het lijkt stompzinnig om je tegen zaken te blijven uitspreken die inmiddels de realiteit van nu vormen. Alleen je moet je daarbij wel afvragen: als de paus de traditionele normen en waarden van de kerk al niet meer verdedigt, wie doet het dan nog wel?

Homohuwelijk
Katholieken die hopen dat de paus plots in de bres zal springen voor het homohuwelijk kunnen beter een ander geloof zoeken. Iemand die daar ook tot oproept is presentator Winfried Baijens. Vermeende uitspraken van de paus over homo’s waren voor hem de druppel en hij besloot zijn geloof op te zeggen en spoorde anderen aan dit ook te doen.

Hoewel dat natuurlijk zijn goed recht is, verbaast de oproep mij wel. Al sinds ik mij kan herinneren doet de paus (Ratzinger en zijn voorgangers) al conservatieve uitspraken. Het jarenlange misbruik binnen de katholieke kerk zou, zoals dat voor mij het geval was, een veel evidentere reden zijn om de kerk de rug toe te keren.

Uit verband gerukt
Ik kon me eigenlijk maar twee oorzaken bedenken voor de beslissing van Baijens om de drie brieven de deur uit te doen waarmee hij zijn doopsel ongedaan zal maken: of het betreft een extreem late reactie, of de woorden van de paus zijn deze keer uit z’n verband gerukt.

Dit laatste bleek het geval. Volgens nu.nl is de kerkvader tegen homoseksualiteit omdat dit ‘de essentie van het menselijk wezen zou vernietigen’. Mijn complimenten naar de nieuwssite voor de vaak snelle verslaggeving, maar vertalen uit het Italiaans kunnen ze beter toch niet meer aan Google Translate overlaten (verschillende media maakten zich hier overigens aan schuldig, red.).

Familiewaarden
In zijn jaarlijkse kersttoespraak aan de Curia Romana, ‘de regering’ van de katholieke kerk, nam de paus het, zoals hij altijd doet, op voor de familie. Hij noemt het woord homo’s of homoseksualiteit niet. Hij zegt alleen dat de kerk altijd de menselijke verbintenis ( het huwelijk) zal blijven promoten omdat het de basis vormt van ons bestaan.

Hij spreekt zich dus uit tegen alle mensen die alleen wensen te blijven omdat ’door deze verbintenis af te wijzen, de fundamentele figuren (vader, moeder ecc) van het menselijk bestaan zullen verdwijnen’. De paus en daarmee de katholieke kerk verkiest de relatie boven het alleen blijven. Het is een aanklacht tegen alle singles en niet tegen homo’s die hij nergens noemt. Homo’s ’vernietigen’ dus niet het menselijk wezen, ik begrijp niet waarom nu.nl en andere media die spin graag willen geven. Iedereen is vrij zijn ‘lidmaatschap’ van de kerk op te zeggen, maar graag wel op basis van feiten en niet op grond van foutieve vertalingen.

Om alle onduidelijkheid weg te nemen volgt hier onder de betreffende passage in het Nederlands, vertaald uit het Italiaans, de taal waarin de toespraak is uitgesproken:

‘De familie is niet alleen een sociale afspraak, maar het is een kwestie van het menselijk zijn. De uitdagingen op dit gebied zijn complex. In de eerste plaats is er de kwestie over de mogelijkheid van een mens zich te binden of het ontbreken van verbindingen. Kan een mens zich zijn hele leven lang aan iemand binden? Komt dit wel overeen met zijn menselijke natuur. Is dit niet in contrast met zijn vrijheid en beperkt hem dit niet in zijn persoonlijke levensdoelstellingen? Blijft de mens immers niet alleen zichzelf als hij autonoom blijft en alleen relaties aangaat die hij ieder moment weer kan verbreken?

‘Een verbintenis voor het leven in strijd met de vrijheid? Is de relatie het niet waard als men eronder lijdt? Het afwijzen van de menselijke relatie, hetgeen steeds vaker gebeurt vanwege een verkeerd begrip van vrijheid en zelfontplooiing, zoals ook gebeurt als de mens wegvlucht in plaats van zijn lijden met geduld te verdragen, betekent dat de mens in zichzelf gekeerd blijft en, in een uiterlijke analyse, zijn ‘ik’ voor zichzelf houdt en daarmee nooit helemaal zal bereiken. Alleen door zichzelf te geven, bereikt de mens zichzelf, alleen door zich open te stellen naar anderen, naar de kinderen, naar de familie, alleen door zich te laten vormen in het lijden, ontdekt de mens de verrijking van het menselijk bestaan. Door dit verband af te wijzen, verdwijnen ook de fundamentele figuren van het menselijk bestaan: de vader, de moeder, de zoon: essentiële dimensies van het ervaren van het persoonlijk en menselijk bestaan zullen ten val komen.’

Deze blog verscheen eerder op de persoonlijke website van Servaas van der Laan.