Met orkaan Sandy vielen zij met hun neus in de boter

Elke vier jaar verslaan studenten van de School voor de Journalistiek in Utrecht de Amerikaanse verkiezingen. Dit jaar houden Yelle Tieleman en Nathalie Hoogeveen samen met nog 22 andere studenten het weblog Post Washington bij. Deze club versloeg ook orkaan Sandy met een liveblog voor de Volkskrant en schreef voor nrc.nl. De Buitenlandredactie sprak per mail met Tieleman en Hoogeveen.

In New York liveblogden jullie voor de Volkskrant over orkaan Sandy. Hoe voelde het om zo’n extreme gebeurtenis mee te maken en erover te schrijven?

Het is iets dat je pas goed kan beseffen als je thuis bent. Wij hadden eerlijk gezegd de zondag voorafgaande aan Sandy niet helemaal door hoe serieus de dreiging was. Wij waren met z’n tweeën op pad in New York en kregen het bericht door dat de metro om zeven uur ’s avonds werd afgesloten. Toen was er nog niets aan de hand. Later bleek natuurlijk dat de situatie wel degelijk dreigend zou worden.

Uiteindelijk zijn we met onze neus in de boter gevallen. De maandag van Sandy gingen we eigenlijk op zoek naar de storm. Toen we terugkwamen in ons hotel, nadat we op twee plekken waren geëvacueerd, bleek hoe serieus de dreiging was. Wat heel bijzonder was, was dat we allemaal in een soort verslaggeversrol schoten. We besloten meteen een liveblog te openen en er was een natuurlijke hiërarchie. Die samenwerking en de manier waarop we verslag deden was heel bijzonder.

Wat zijn de grootste obstakels waar jullie als Nederlandse journalisten tegenaan gelopen zijn?

“Het komt misschien door ons programma – de interviews, de afspraken en de reportages die we moeten maken en de technische beperkingen zoals het ontbreken van 3g – maar we krijgen veel minder mee van het nieuws dan in Nederland. Daar kun je de tijd nemen om even rustig een aantal sites door te nemen, maar doordat we hier constant bezig zijn missen we veel dingen. Dat merkten we ook tijdens Sandy. Media belden ons op met specifieke vragen waarop wij het antwoord onmogelijk konden weten, bijvoorbeeld ‘hoeveel doden zijn er gevallen’?”

Hoe verschilt journalistiek bedrijven in Amerika met Nederland?

“In de VS is het makkelijker om aan een verhaal te komen. In Nederland moet je soms nog wel eens een quote uit de mensen trekken, dat is hier niet nodig. Iedereen heeft hier een verhaal klaar en heeft een mening. Mensen zijn ook veel toegankelijker en gaan graag het gesprek aan. Dat is een behoorlijk verschil met Nederland, daar zit lang niet iedereen te wachten op een praatje. Dat is ons beiden heel erg opgevallen. Dat hadden we overigens ook verwacht.”

De groep studenten van de SvJ maakt deel uit van de vele duizenden journalisten die neergedaald zijn in Washington en omstreken, hebben jullie het gevoel dat jullie onderscheidend zijn?

“Ondanks alle Nederlandse journalisten die in New York waren, waren wij eigenlijk de enige die tijdens Sandy zo actief waren een beeld konden schetsen van de ontwikkelingen. Wij stuurden verslaggevers op pad, hadden al het nieuws als eerste door heel actief sociale media te scannen. Soms waren we zelfs sneller dan lokale zenders. Dat gaf een kick! Daar waren we onderscheidend mee. In DC is dat anders. Er is hier voor ons minder ruimte om écht onderscheidend te zijn. Dat kan natuurlijk ook aan ons liggen.”

Wat is jullie grootste desillusie over de verkiezingen gebleken?

Of het een desillusie is, is niet helemaal zeker, maar we hebben maanden toegeleefd naar de verkiezingen. We volgden al het nieuws op de voet. We hoopten natuurlijk ondergedompeld te worden in al het verkiezingsgeweld, maar in New York en Washington is daar dus niets -of bijna niets- van te merken. Dat hadden we vooraf wellicht ook kunnen weten, maar toch hadden we er stiekem op gehoopt.

Bestaat er een voorkeur binnen de groep voor een bepaalde kandidaat? En heeft dat volgens jullie gevolgen voor de verslaggeving?

“Ja. Er is binnen de groep een duidelijke voorkeur voor Obama. Net als bij veel Nederlanders. Voor de verslaggeving heeft dat geen gevolgen. Neem bijvoorbeeld het artikel van Yelle waarin hij meeloopt met vrijwilligers van de Romney-campagne.

Maar er is ook heel veel interesse in de Republikeinen. Het enthousiasme om naar Romney’s rally te gaan was bijzonder groot. Ondanks dat vrijwel iedereen binnen onze groep de Republikeinse standpunten niet onderschrijft heeft dat geen invloed op de verslaggeving.”

Wat zijn jullie plannen voor vannacht?

Wij gaan op Post Washington net als tijdens Sandy livebloggen. Vanaf zes uur Nederlandse tijd gaan we los en dat doen we tot er een winnaar is. We hebben verslaggevers op diverse plekken – onder andere op Democratische en Republikeinse verkiezingsfeestjes en doen verslag van alles wat er speelt. Ook zijn er diverse redactieleden actief voor bijvoorbeeld Crowd Revolt. Ook maken we een speciale verkiezingskrant, die morgen op De Uithof in een oplage van zesduizend stuks wordt uitgedeeld.

Wat doen jullie naast de verslaggeving van de verkiezingen?

Iedereen maakt zelf nog een reportage, die niet per se over de US Elections hoeven te gaan. Yelle is op pad gegaan naar Baltimore om daar te ondervinden hoe de stad lijdt onder drugsgeweld en armoede. Nathalie gaat naar zwarte kerken in The Bronx, waar obesitas met sportprogramma’s wordt bestreden.

Yelle Tieleman is derdejaars student Journalistiek en verslaat onder de hashtag #svjgoesusa de Amerikaanse verkiezingen. Volgen kan via Twitter – @yelletieleman.

Nathalie Hoogeveen is vierdejaars student aan de School voor Journalistiek. Tijdens de verkiezingen doet zij, samen met 23 medestudenten, vanuit Washington D.C. verslag van de Amerikaanse verkiezingen op Post Washington. Op twitter: @nath_hoogeveen

Lees ook:

Reportage: met ‘domme’ Republikeinen op campagne in Virginia
Reportage: een zaterdagmiddag canvassen met Democraten