Relschoppen om een slechte film

Garden City is een wijk in Cairo, op steenworp afstand van het Tahrir-plein. Het is een sjieke buurt, zonder cafés of betaalbare restaurants, waar op cultureel gebied zelden iets te doen is. Ik kom er dan ook vrijwel nooit.

Maar gisteren had ik er toevallig een interview.

Als ik bijna bij mijn eindbestemming ben aangekomen kom ik opeens groepjes van vooral mannen tegen, die allemaal dezelfde kant op lijken te gaan en in opvallend opgewonden staat verkeren. Ik ben vroeg voor mijn afspraak, dus ik besluit achter een groepje aan te lopen om te kijken wat er te doen is, en vooral waar. Binnen een spanne van een vierkante kilometer liggen in Garden City de Amerikaanse, Britse en Syrische ambassade: legio mogelijkheden voor oproer.

Muur 

Het blijkt bij de Amerikaanse ambassade te doen te zijn. Het staat flink vol – misschien wel duizend man – en er blijven gestaag meer mensen aankomen. Ik zie Syrische en Saudi-Arabische vlaggen en uiteraard de altijd aanwezige Palestijnse vlag. De muur van de ambassade staat vol met mensen. ‘Wat is er aan de hand?’, vraag ik aan een jongen die driftig met zijn Palestijnse sjaal staat te zwaaien. ‘Christenen hebben een film gemaakt die tegen moslims is’, legt hij uit.

Zijn vriend mengt zich ook in het gesprek: ‘De Amerikanen hebben een film gemaakt die Islam belachelijk maakt’, weet hij. Hoe de film heet, wie hem precies gemaakt heeft en wat er eigenlijk zo belastend aan is weten de jongens me niet te vertellen. Geen van beiden hebben ze de betreffende film gezien. Ik vraag hen of het niet een beetje vreemd is om te protesteren tegen een film je niet gezien hebt, maar alleen vage geruchten over hebt gehoord. ‘Al deze mensen zijn boos, dus dan moet er toch wel wat aan de hand zijn met die film’, is hun weerwoord.

Woede

Even verderop vraag ik aan een groep meisjes of zij weten wat er loos is. Weer krijg ik een onsamenhangend verhaal over een film die ‘slecht zou zijn voor Islam’. Ook zij hebben de film niet gezien en baseren hun woede op wat zij van vrienden gehoord hebben. Die de film naar alle waarschijnlijkheid zelf ook niet bekeken hebben. Ik geef het op en vertrek naar mijn afspraak.

Krap een uur later loop ik opnieuw voorbij de Amerikaanse ambassade. De menigte lijkt eerder kleiner dan groter te zijn geworden, en afgezien van wat gescandeer van leuzen lijkt de sfeer rustig. Meer dan een paar honderd man zijn er niet. De muur staat nog steeds vol. Een straat verder zitten wat politieagenten verveeld vanaf een hek toe te kijken.

Nog steeds kan niemand me vertellen wat er nou precies aan de hand is. Ik hou het voor gezien. Er staan hier om de paar dagen demonstranten zich om niks druk te maken voor ambassades. Ik bel een paar vrienden en ga wat eten en een biertje drinken.

Fitna

Als ik een paar uur later thuiskom blijkt de zaak uiteindelijk te zijn geëscaleerd: de ambassade wordt beklad en de Amerikaanse vlag naar beneden gehaald. Boosdoener blijkt een film, gemaakt door een Israëlische Amerikaan, die spot met de profeet Mohammed. Nederland wordt door sommigen ook gelinkt aan de film, waarschijnlijk vanwege Fitna, de beruchte video-huisvlijt van Geert Wilders.

De Nederlandse ambassade publiceerde eerder op de dag een verklaring dat ‘de Nederlandse overheid niks met de film te maken heeft’ en er ‘geen enkele indicatie’ is om aan te nemen dat de film ook maar enige link met Nederland heeft.

Desondanks gaan er geruchten dat er demonstranten op weg zouden zijn naar de Nederlandse ambassade, gelegen op het eiland Zamalek, de favoriete wijk van vele expats en buitenlandse studenten in Cairo. Ik hijs mezelf weer uit mijn pyjama en pak een taxi.

Er staan een paar tanks voor de ambassade en extra beveilingspersoneel achter het hek, maar verder is er niks of niemand te zien. Ik vraag een van de beveiligers of er vanavond wat voorgevallen is, en hij antwoordt ontkennend. ‘Je bent wel al de vierde die dat komt vragen’, glimlacht hij.

11 september

Weer thuis aangekomen bekijk ik de trailer, of eigenlijk alleen de eerste twee minuten, want het filmpje is zo slecht dat er geen doorkomen aan is. Het blijkt al sinds juli online te staan. Beetje typisch dat er dan uitgerekend op 11 september tegen geprotesteerd moet worden.

Het voorlopige einde van dit verhaal is dat een of andere malloot uit de VS, die een hele matige film heeft gemaakt, nu een lading publiciteit krijgt waar de PR-mannen van Coca Cola een stijve piemel van zouden krijgen. En het PVV-volk heeft er, na de Deense cartoonrellen, dankzij een paar honderd ongeïnformeerde dwazen weer wat munitie bij.

Hieronder de trailer van de gewraakte film. Om te huilen zo slecht.