|

Mubarak door eigen regime ingezet als tijdelijke zondebok

De komende tijd schrijft journalist en fotografe Ester Meerman vanuit Egypte voor De Buitenlandredactie. Over de presidentsverkiezingen, haar belevenissen en werk in Caïro. Zij blogt al in het Engels op Stories from Cairo. Volg haar op Twitter: @estermeerman.

Voormalig Egyptisch president Hosni Mubarak is zaterdagochtend veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. De rechter in Cairo bepaalde dat de ex-dictator verantwoordelijkheid is voor de dood van honderden demonstranten gedurende de achttien dagen durende opstand tegen zijn regime.

De spanning was om te snijden in Cairo. Vanaf mijn balkon in de volkswijk Doqqi was het betoog van de rechter vanuit alle windstreken te horen. Heel Egypte zat aan radio en televisie gekluisterd.

De uitspraak werd slim verpakt: de rechter prees eerst een dik kwartier de ‘dappere’ Egyptenaren voor het in opstand komen tegen de ‘dertig jaar duisternis’ van het oude regime, en sprak zijn hoop uit op een ‘betere toekomst’ voor het land. Vervolgens sprak hij de levenslange gevangenisstraffen voor Mubarak en zijn voormalig minister van Binnenlandse Zaken Habib Al-Adly uit.

In de euforie die daarop uitbrak sneeuwde de vrijspraak voor de overige gedaagden – zijn zonen Alaa en Gamal en zes andere hoofdfiguren uit het Mubarak regime – tijdelijk onder. Het duurde even voor de realiteit van het vonnis begon te dagen.

Mubarak en Al-Adly zijn slechts veroordeeld vanwege hun politieke verantwoordelijkheid voor de dood van honderden demonstranten, ze zijn uitdrukkelijk niet veroordeeld voor het assisteren van en aanzetten tot het doden van demonstranten. In wezen dus een vrij holle uitspraak. 

Mubarak en Al-Adly zijn dan wel veroordeeld, de mensen die voor hen werkten zijn allemaal vrijgesproken en kunnen technisch gezien morgen weer aan het werk. Het oude regime is daarmee nog volop intact. Het feit dat er voor het veroordelen van de handlangers van Mubarak en Al-Adly niet genoeg bewijsmateriaal schijnt te zijn, maakt de kans op vrijspraak van beide heren in hoger beroep zeer waarschijnlijk. De advocaat van Mubarak heeft reeds aangegeven in hoger beroep te gaan tegen het vonnis.

Het duo lijkt slechts gebruikt te zijn als tijdelijke zondebok om de rest van het regime te sparen. In een poging het volk kalm te houden moesten er koppen rollen en Mubarak is gezien zijn haperende gezondheid toch al uitgerangeerd.

Is dit nu gerechtigheid voor de ‘martelaren van de revolutie’? De Moslimbroederschap vindt van niet en heeft al opgeroepen tot een nieuw proces voor alle verantwoordelijken.

Wat wellicht een nog belangrijkere vraag is: wat is het effect van dit vonnis als Egyptenaren over ruim twee weken opnieuw richting de stembus gaan? Werkt deze uitspraak in het voordeel of in het nadeel van Ahmed Shafiq, een van de twee kanshebbers op het presidentschap van Egypte? Hij was de laatste premier onder Mubarak en wordt gezien als iemand die in de voetsporen van het oude regime verder zal gaan.

Vertaalt het etiket ‘schuldig’ voor Mubarak zich in de hoofden van kiezers naar afkeer tegen alles wat nog aan hem gelieerd is, of wordt het vonnis gezien als mild en daarmee een bevestiging van het mislukken van de revolutie? Het eerste scenario werkt tegen Shafiq, het tweede in zijn voordeel, want als de opstand toch mislukt is kan Egypte net zo goed weer terug naar hoe het was, want toen was het tenminste veilig op straat en hielden de inmiddels veelal verdwenen toeristen de Egyptische economie grotendeels draaiende.

Op het moment van schrijven loopt het Tahrir-plein, centrum van de revolutie, langzaam maar gestaag vol. Het beloven weer roerige dagen te worden in Cairo.

Vergelijkbare berichten