In Zuid-Afrikaanse bioscopen hangen nogal wat posters die beloven de mannelijke vruchtbaarheid te vergroten. Toch niet echt iets waar Zuid-Afrika, met al zijn tienerzwangerschappen, behoefte aan lijkt te hebben. En erger nog in het land met de meeste hiv-geïnfecteerden ter wereld: nergens reclame voor Durex te zien.
In Zuid-Afrika heeft praktisch de hele bevolking toegang tot schoon drinkwater. Maar met dat kraakheldere water wordt slordig omgesprongen: elk jaar worden er 192.392 volle Olympische zwembaden aan schoon drinkwater verspilt in Gauteng alleen, de provincie waarin Johannesburg ligt.
‘Terugkomen is niet hetzelfde als blijven’, staat er op de muur van het fietsviaduct dat van het centraal station in Amsterdam naar het Singel leidt. Ik heb dat altijd een buitengewoon mooie zin gevonden. Omdat hij zo waar is in al zijn simpelheid.
Toen ik in 2008 Kaapstad voor het eerst bezocht, schreef ik op mijn blog dat het bezoek aanvoelde als vreemdgaan. Als ik Johannesburg en Kaapstad met vrouwen zou vergelijken, stelde ik, dan was Kaapstad het oogverblindende model, de overweldigende one-night-stand. Iemand op wie je na enige tijd echter wel uitgekeken zou raken.
Nieuws moet objectief zijn. Dat is de algemene aanname. En even algemeen is, zeker ‘sinds Joris Luyendijk’, tegenwoordig de stelling dat journalistiek dit feitelijk nooit kan zijn.
Ik heb nooit veel op gehad met de termen ‘ontwikkelingsland’ en ‘ontwikkelde landen’. In de eerste plaats omdat de laatste term impliceert dat wij in het Westen ‘er zo ongeveer wel zijn’ – wat dat ook precies mag betekenen. En ten tweede omdat de term ‘ontwikkelingsland’ op zijn beurt stelt dat landen in bijvoorbeeld Afrika zich richting ‘onze staat van zijn’ dienen te ontwikkelen – het impliceert een soort inferioriteit, wij bepalen kennelijk wie zich waar naartoe ontwikkelt en wanneer dat proces is afgerond. Dit is ook terug te zien in de termen ‘eerste wereld’, ‘tweede wereld’ en ‘derde wereld’.
