Zo kijken buitenlandse correspondenten naar Amerika
Een land dat ze nooit zullen begrijpen, en daarom zo blijft fascineren. Een shitshow. Het komt allemaal voorbij in deze documentaire van The New Yorker.
Een land dat ze nooit zullen begrijpen, en daarom zo blijft fascineren. Een shitshow. Het komt allemaal voorbij in deze documentaire van The New Yorker.
Een land dat tijdens de coronacrisis volop in het nieuws staat, en waar journalistieke stereotypes en clichés niet vreemd zijn, is Italië. We praten met de nieuwe correspondent voor RTL Nieuws Anouk Boone.
“De misdaad die ik beging?”, kopt het stuk van Andrew Buncombe in The Independent. “Ik ben een journalist in Trumps’ Amerika”.
Als journalisten dragen we in de dialoog over institutioneel racisme een bijzondere verantwoordelijkheid.
De Buitenlandredactie (DBR) is terug van weggeweest. Sinds 2012 zijn wij hét kennisplatform over buitenlandjournalistiek en het correspondentschap.
De veroordeling van Maria Ressa afgelopen maandag in de Filipijnen is een teken van de wereldwijde erosie van democratische waarden, normen en instituten.
Er lijken wel erg weinig Nederlandse journalisten in Brussel die de EU verslaan. Hoe zit dat?
Ook de pers zijn in Amerika doelwit bij de grootschalige demonstraties tegen politiegeweld en systemisch racisme.
“Au, I’m hit! I’m hit!” Tien jaar geleden wordt correspondent Michel Maas neergeschoten terwijl hij verslag doet van een protest in Bangkok. Het Thaise leger begint met scherp te schieten op de demonstranten en op de aanwezige journalisten.
‘Nu de buitenwereld niet meer veilig is, zijn journalisten onze enige brug naar de wereld’. Zo bedankte het moederbedrijf van persbureau Reuters deze week de correspondenten, fotografen en verslaggevers die momenteel aan het werk zijn.