Correspondent Liza Jansen.
|

‘Het kost tijd om het vertrouwen van Britten te winnen’

Bio: Liza Jansen is correspondent in het Verenigd Koninkrijk. Zij werkt onder andere voor Het Parool en De Standaard. Op Twitter: @lizajansen.

Waarom heb je gekozen voor een correspondentschap in het Verenigd Koninkrijk?

Hoewel ik al sinds ik begon met kranten lezen riep dat ik ooit correspondent wilde worden, is dit nogal onverwacht op m’n pad gekomen. Ik zat al anderhalf jaar in Londen, waar ik een master financial journalism aan City University deed, waarna ik tijdelijk aan de slag kon als journalist en televisieproducent bij CNBC, de Amerikaanse zakenzender. Toen die opdracht afliep moest ik op zoek naar iets anders.

Wat deed je toen?

Het correspondentschap in een conflictgebied lonkte al jaren, maar in het kader van ‘nee heb je, ja kun je krijgen’, heb ik ook eens contact opgenomen met een aantal Nederlandstalige media of ze toevallig bijdrages konden gebruiken vanuit Londen. Hoewel ik er vanuit ging dat alle gevestigde media hier al jaren een vaste medewerker hebben – het is immers een belangrijke standplaats voor Nederland – bleek dat sommige media wel degelijk behoefte hadden aan bijdrages vanuit Londen, zoals Het Parool en De Standaard. Van het een kwam het ander. Inmiddels reis ik het hele land door voor ze.

Hoe lang denk je in Londen aan te blijven?

Omdat het geen traditioneel correspondentschap is en ik op freelance basis werk, zit ik niet vast aan een termijn van bijvoorbeeld vijf jaar. Ik blijf hier sowieso nog een jaar. Londen is een heerlijke stad die barst van de geschiedenis, diversiteit, creativiteit en uitdagingen. Ik ben hier nog lang niet klaar.

Waar moest je het meest aan wennen toen je in Londen ging wonen?

De Britse beleefdheid. Als Nederlander ben je erg open, direct en geef je snel je mening over zaken. Dat is hier niet gepast. Britten kijken meer de kat uit de boom. Het kost tijd voordat je hun vertrouwen gewonnen hebt, ze naar je luisteren als je ‘ik vind’ zegt, en ze je daadwerkelijk toelaten in hun kringen.

Ook betekent het hier niets als een Brit zegt ‘let’s go for tea’. Waar ik als Nederlander aanvankelijk meteen m’n agenda erbij pakte om een afspraak te maken, heb ik nu door dat dit niet per se betekent dat ze ook echt willen afspreken. Ze zeggen het uit pure beleefdheid.

De afstanden in Londen zijn ook niet te vergelijken met die in Amsterdam. Je doet er gemiddeld drie kwartier tot een uur over om ergens te komen, waardoor je dagen wat geplander zijn. ‘Even’ ergens heen fietsen zit er niet in.

Op welke productie ben je tot nu het trotst?

Er is niet een productie waar ik het meest trots op ben, ook omdat ik nooit helemaal tevreden ben, maar een thema waar ik de afgelopen maanden veel aandacht aan heb besteed is de klassenmaatschappij. Je ziet het terug op de Londense huizenmarkt, waar buitenlanders de gewone Londenaren uitgekocht hebben; in het onderwijssysteem, waar een schril contrast tussen staatsscholen en privéscholen is. Ook bestaat de politieke elite in het VK voornamelijk uit privé geschoolde mensen. De rijken zijn de afgelopen jaren steeds rijker geworden, terwijl de armen alleen maar armer worden. Hoe afgesloten de elite van de andere klassen hier leeft, vind ik belangrijk, wat ik op zoveel mogelijk vlakken probeer te belichten.

Voor wie werk je allemaal?

Ik werk voor verschillende opdrachtgevers. Naast De Standaard en Het Parool, schrijf ik ook geregeld voor Quartz, een Amerikaans online zakenpublicatie, en bericht ik dagelijks voor Debtwire, een nieuwsservice van de Financial Times, over investeringsnieuws uit Afrika. Zo nu en dan schrijf ik ook voor NRC.next.

Hoe zet jij jezelf als jonge freelancer op de markt voor opdrachtgevers?

Je moet vooral assertief zijn. Het helpt als je al geschreven hebt voor een aantal kwaliteitspublicaties, waardoor potentiële nieuwe opdrachtgevers je sneller een kans geven. Daarbij gebruik ik m’n website als visitekaartje. Zorg dat je het publiek van de opdrachtgevers kent die je aanschrijft. Kom meteen met een aantal ideeën waardoor je de opdrachtgever laat zien dat je je research gedaan hebt.

Nog meer handige tips?

Check ook altijd de archiefpagina van het medium, als deze beschikbaar is, zodat je niet met ideeën komt waar mogelijk al over geschreven is. Laat, waar mogelijk, naar voren komen wat de toegevoegde waarde is dat jij het stuk schrijft. In mijn geval is dat: welke reportage-elementen uit het Verenigd Koninkrijk kan ik in het stuk leggen. Stel je daarbij flexibel op, en zorg dat je vrijwel altijd inzetbaar ben op het moment dat de publicatie je spontaan nodig heeft.

Ik was destijds positief verrast hoe positief publicaties reageerden op mijn emails met pitches, hoewel ze me in de meeste gevallen nog nooit ontmoet hadden. Vaak kan een aardige email of een helder bericht op Linkedin tot een samenwerking werken. Zo begon mijn samenwerking met Quartz door de deputy editor op Linkedin een bericht te sturen.

Vergelijkbare berichten