Dinsdag is de nieuwe vrijdag.
Egypte is weer in protest-modus. Vrijdag is sinds het begin van de opstand in Egypte de standaard protestdag, want de eerste dag van het weekend en voor veel Egyptenaren de enige vrije dag van de week. Na het middaggebed stroomt het Tahrir-plein vol, en na het avondgebed (rond 7 uur) gaat iedereen langzaamaan weer naar huis.
Vorige week riep de oppositie opeens op tot grote demonstraties op dinsdag. Tot een uur of vijf was er vrij weinig te beleven, maar toen liep het plein binnen een paar uur opeens helemaal vol. Massa’s Cairenen kwamen na het werk even een ‘rondje Tahrir’ doen, om hun ongenoegen te laten blijken over ‘farao Morsi’, die zichzelf met een paar decreten in een onaantastbare positie boven de wettelijke macht gezet heeft.
Niet bepaald onder de indruk, pakten Morsi en zijn Moslimbroeders nog even door en flansten ze afgelopen donderdag in een marathonsessie van zestien uur de definitieve versie van de nieuwe grondwet in elkaar. De oppositie riep daarop op tot protestmarsen naar het presidentieel paleis in de buitenwijk Heliopolis. Wederom op dinsdag.
De oproerpolitie dacht zich goed voorbereid te hebben: straten rondom het paleis werden de avond van tevoren afgezet met prikkeldraad en op de dag zelf waren er flink wat eenheden op de been. En weer begon het rustig. In de loop van de middag groeide het aantal protestanten tot een paar honderd, maar toen rond de klok van vijf de eerste mars binnen kwam druppelen was er geen houden meer aan en stond de omgeving van het paleis al snel vol.
De politie-barricades werden vrij simpel doorbroken en de oproerpolitie vluchtte tot achter de hekken van het paleis. De rest van de avond bleven er mensen komen en het uiteindelijke aantal demonstranten lag ergens in de tienduizenden. Dinsdag is de nieuwe vrijdag.
