Met ‘domme’ Republikeinen op campagne in Virginia

In Nederland bestaan er wilde verhalen over Republikeinse stemmers. Het zijn allemaal hillbillies, rednecks en anders wel white trash. Vooroordelen genoeg. Tijd om dat te onderzoeken en op pad te gaan met de Romney-campagne in Alexandria, Virginia.

Wat zijn dat nou voor mensen?
Om meteen maar te ontkrachten dat alle Republikeinen oerdom zijn, zoals sommige Nederlanders graag willen geloven, Lenny Baklarz (53) en Andrew Harrod (43) zijn alles behalve dom.

Baklarz diende jaren als arts in het leger, waarna hij na jaren van trouwe dienst voor zich zelf begon. Inmiddels behoort hij tot de rijkere Amerikanen, want met zijn privékliniek kan hij zichzelf en zijn familie meer dan goed onderhouden. Ook Harrod is een goed stel hersens gegund rn heeft een master in International Relations. Met hen ga ik een middag op campagne om zelf te ondervinden wat dat nou voor mensen zijn; die Republikeinen.

Op campagne, niet om stemmen te veroveren maar voor de achterban
We ontmoeten elkaar in een lokaal partijkantoor in Arlington, Virginia. Dit is een van de battleground states, de staten die van doorslaggevend belang zijn in de strijd om het Witte Huis. In het partijkantoor heerst er een prettige chaos. Vrijwilligers komen uit alle hoeken en gaten binnengelopen en worden allemaal persoonlijk bedankt voor hun steun aan de Romney-campagne.

Je oog valt bij binnenkomst meteen op het callcenter, waar tientallen vrijwilligers keihard werken. Zij bellen naar mensen in andere ‘swing states’ zoals Ohio en Florida. In een ander kamertje heeft een partijmedewerker de kaarten en adressen die wij meekrijgen al klaargelegd. Het is de bedoeling dat we in een typische suburb van Virginia deur aan deur bij geregistreerde Republikeinen langs gaan. Lenny en Andrew gaan niet de wijk om stemmen te veroveren, maar om de achterban op te roepen te gaan stemmen.

Homohuwelijk
Onderweg en lopend door de wijk bespreken de twee –conservatieve Fox News-kijkers- alle mogelijke onderwerpen met hun Nederlandse gast. Een van de gespreksonderwerpen is bijvoorbeeld het homohuwelijk. De twee zijn niet zo zeer tegen relaties tussen twee mannen of vrouwen, maar willen vooral niet dat het instituut van het huwelijk wordt aangetast.

Andrew haalt er nog een wetenschappelijk onderzoek bij waaruit zou blijken dat homoseksuele relaties maar vijf jaar zouden duren en dat de relaties onstabiel zijn. Ook zijn beiden heren tegen abortus, al merkt Lenny op dat vrouwen die het slachtoffer zijn geworden van verkrachting daar wel recht op zouden moeten hebben.

In Nederland is dit fanatisme ondenkbaar
Het campagnewerk is door Lenny en Andrew goed verdeeld. Andrew doet het praatje, Lenny geeft het Romney-foldertje af. Andrew’s verhaal bestaat uit een reeks vragen waarin wordt gevraagd naar het moment van stemmen. Zal dat in de ochtend zijn, in de middag of toch na het avondeten?

Op die manier willen de partijen, ook de Democraten, voorkomen dat mensen vergeten te gaan stemmen. En in een nek-aan-nek race zoals de verkiezingen van dit jaar telt iedere stem, dus er is meer dan werk genoeg voor de twee vrijwilligers. Werk dat ze graag doen, want Lenny heeft er al een hele rit opzitten. Vanuit de staat Maryland heeft hij de tocht gemaakt naar Virginia. “Maryland is zo Democratisch als maar kan. Hier valt er genoeg te winnen”, reageert de privéarts. In Nederland is zulk fanatisme ondenkbaar.

Open voor gesprek
Wat ook ondenkbaar is, is de manier waarop de vrijwilligers worden ontvangen door de mensen zelf. In Nederland zit niemand te wachten op onbekenden aan de voordeur, in de Verenigde Staten staat vrijwel iedereen open voor een gesprek. Het is dat we niet op iedere uitnodiging voor een kop koffie kunnen ingaan, anders was het nog een erg lange middag geworden.

Terwijl we op weg gaan naar het volgende huis komt de favoriete tv-zender van de twee Republikeinen ter sprake. Fox News. Lenny pareert de Nederlandse kritiek. “Van mannen als Bill O’Reilly weet je dat ze niet objectief zijn, dat is dus helemaal niet erg. Maar de nieuwsprogramma’s zijn wél fair & balanced.” Hij zegt te zijn afgeknapt op de mainstream media zoals bijvoorbeeld CNN. “Mijn zoon heeft gediend in Irak en Afghanistan. Hij is door die zender volledig uit de context geciteerd op tv. Na 9/11 is die zender de verkeerde kant opgegaan.” Volgens Lenny zouden journalisten zich moeten beperken tot het brengen van de feiten. Iets dat zij te weinig doen, zo is zijn stellige overtuiging.

‘Stelletje idioten’
Even later rijdt er een auto langs die vol is geplakt met stickers van Team Obama/Biden. Hij draait zijn raampje omlaag en schreeuwt ons toe dat we idioten zijn. Bovendien moeten we het zeker niet proberen langs zijn deur te gaan. Lenny reageert laconiek. “Het is vervelend dat ons land zo verdeeld is in twee kampen. Maar ik zelf zou zo nooit reageren. Wat heeft dat voor zin?”

Het geeft in elk geval aan dat Amerika vreselijk verdeeld is. Wie er ook wint morgen, samenwerking met de andere partij lijkt de enige manier om op een structurele manier uit de problemen te komen. Als Barack Obama een tweede termijn krijgt heeft het in elk geval niet gelegen aan Lenny en Andrew. Na twee uur zwoegen slaan ze elkaar tevreden op de schouder. “Op de overwinning!”

Yelle Tieleman (23) is derdejaars student Journalistiek en verslaat onder de hashtag #svjgoesusa de Amerikaanse verkiezingen. Volgen kan via Twitter – @yelletieleman.

Lees ook de reportage van Nathalie Hoogeveen, zij ging met de Democratische campagne op stap.

Dit artikel verscheen eerder op Post Washington en is doorgeplaatst met toestemming van de auteur.